Buraya

vuflup, ârif dahî yokluk sahrâs›na teveccüh ile [yönelmekile] hakîkî fenâ hâs›l olur. 6/213.¥ Mümkinât ne ayn-› zât, ne de gayr-i zâtd›r. Meselâ, aynadakiZeydin sûreti, ne Zeydin ayn›, ne de gayr› oldu¤u gibidir.6/16 [Cevâb Veremedi: 358, K›yâmet ve Âh›ret: 104.]¥ Mümkinât kendilerinde zuhûr ve kendilerini halk eylemeki’tibâriyle kâmilen mardî’i ilâhîdirler. Kabîh ve gayr-imardî olan onu, kesb eylemekdir. 6/62.¥ Men istevâ yevmeni fehüve magbûnün “hadîsi”. [‹kigünü ayn› olan aldanm›fld›r. Ya’nî, her gün ilerlemeyen aldanm›fld›r.]6/64¥ Men arefe nefsehû fekad arefe rabbehû [Kendini tan›-yan, Rabbini tan›r] hadîs-i flerîfinden murâd, insand›r ki, onlatîfeden meydâna gelmifldir. Nefs latîfesi bu latîfelerden biridir.Lâkin, latîfelerin reîsidir. Bu hadîs-i flerîfdeki nefs latîfesindenmurâd, mümkindir ki, insanda mevcûddur. [‹nsan›ndayanak yeridir. ‹nsan onunla vard›r.] 5/137.¥ Men seetehü seyyietün ve serretehü hasenetün fehüvemü’minün. “Hadîs-i flerîf”. [Yapd›¤› kötülü¤e üzülen, iyili¤inesevinen kimse mü’mindir.] 6/164.¥ Men hâme havlelhumâ yûflekü en yeka’afîhî. [HarâmlarAllahü teâlân›n korulu¤udur [ba¤çesidir]. Her kim sürüsünükorunmufl erâzî etrâf›nda otlat›rsa, o korulu¤a düflmesiyak›n olur. Ya’nî, flübheli fleyleri yapan kimse, harâm da iflleyebilir.]6/157.¥ Men lem yezuk lem yedri [Tatm›yan bilmez.]. 6/245.¥ Men lezimel ist›gfâre ce’alellâhü lehü min külli dîk›nmahracen ve min külli hemin ferecen ve razekahü min haysülâ yahtesib. [‹stigfâre devâm edeni, çok okuyan› Allahüteâlâ derdlerden, s›k›nt›lardan kurtar›r. Onu hiç ummad›¤›yerden r›zkland›r›r.] “Hadîs-i flerîf.” 5/80 [Hak Sözün Vesîkalar›:344]¥ Men ifltâka ilâllahi fel-yestemi’ kelâmellah.[Kim Allahüteâlâya müfltak ise [çok istiyorsa], Onun kelâm›na kulak– 373 –