Buraya

vard›r. [Özr, korku ile söylememesi afv olur.] Bu tasdîkinalâmeti, küfrden uzak ve kâfirlikden sak›nmakd›r. Ve kâfirli¤inhusûsiyyetleri olan, onlara mahsûs fleylerden, meselâzünnâr ba¤lamak gibi, bunlardan te’arrîdir [ârî olmakd›r].Bu tasdîki da’vâ edip, küfrden teberrî eylemezse, mürteddir.Teberrî, kâfirlere düflmanl›kdan ibâretdir. Bu teberrî kalbile veyâ havf [korku] yoksa, kalb ve kal›p ile olur. Muhabbet-iHudâ ve Muhabbet-i Resûl-i Hudâ, onlar›n düflmanlar›yladüflmanl›k eylemedikçe olmaz. 1/266. [Mektûbât Tercemesi:350.]¥ Îmânda sâdece kelime-i flehâdeti söylemek kâfî de¤ildir.Münâf›klar da, o kelimeyi söylerler. Bütününe inanmakve kâfirlikden teberrî lâz›md›r. 1/266 [Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Îmân baflka, ma’rifet baflkad›r. Îmân, inanmak; ma’rifetanlamak demekdir. 3/91¥ Îmân ve küfrün medâr› hâtime üzeredir. [Mü’min vekâfir, son nefesde belli olur.] Çok kimseler vard›r ki, temâmömründe o iki s›fat›n biri ile muttas›f olur [vasflan›r.] Âh›rinde[sonunda] onun z›dd› gerçekleflir. 3/17 [Se’âdet-i Ebediyye:102.]¥ Îmânlar› mevcûd iken, kâfirlik merâsimlerini yapan vekâfirlerin günlerini ta’zîm eden müslimânlar›n cenâze nemâzlar›n›k›lalar. Onlar› kâfirlere dâhil eylemeyeler. Îmânbereketi ile azâb-› ebedîden kurtulurlar. 1/266 [Mektûbât Tercemesi:350.]¥ Îmân ehli, günâhlar› dolay›siyle Cehenneme girinceyüzleri siyâh yap›lmaz ve zincire vurulmazlar. Ve isyân› kadarazâb görüp, sonunda Cehennemden ç›kar›l›rlar. 2/67[Se’âdet-i Ebediyye: 54.]¥ Îmân-› bil-gayb [gayba îmân], flühûdî îmân üzerine tercîhedilir. 2/8 [Se’âdet-i Ebediyye: 753.]¥ Îmân, tasdîk ve kalbin yakîn hâs›l etmesinden ibâretdirki, azl›k ve çokluk kabûl eylemez. Azl›k ve çokluk amelleri’tibâriyle îmân›n parlamas›ndad›r. Îmân›n kendinde de¤il-– 36 –