Buraya

ki, mekâns›zl›k ile s›fatlanm›fld›r. Âlem-i emrin mekâns›z olmas›,âlem-i halka nisbetledir. Bîçûn-i hakîkî cellet azemetühûya[Allahü teâlâya] nisbet ile nas›l oldu¤u bilinir.[Çün’dür.] 5/126.¥ Âlem-i halk latîfeleri, âlem-i emrin latîfelerinin asllar›-d›r. 6/4.¥ Âlem-i emrin befl latîfesi yükselerek, asllar›na ki, Arfl›nüstündedir, kat›l›r [kavuflur]lar. Ve o makâmdan Allahü teâlân›ns›fat ve ismlerinin z›lleri ki, onlar›n asl›d›r, yükselirlerki, vilâyet-i sugrâ ile ta’bîr ederler. Evliyân›n vilâyetidir. Veoradan ism ve s›fatlar›n asllar›n›n dâiresi ki, vilâyet-i kübrâyaba¤lan›r. Ve vilâyet-i Enbiyâd›r. Oraya kavuflur ki, yükselmeninnihâyetidir. Bunun dahâ yukar›s›na âlem-i emr içinyükselmek yokdur. Nefs-i mutmainne ve toprak unsuru içinvard›r. 6/128.¥ S›r, hafî ve ahfâ latîfesinin makâm›, gö¤sün ortas›d›r.5/113. [K›yâmet ve Âh›ret: 165.]¥ Âlem-i emr latîfelerinin yak›nl›¤›, asl›ndan ve yarat›l›-fl›ndand›r. [H›lkât ve cibilliyetinden.] Âlem-i halk›n latîfelerininyak›nl›¤› ise, olgunluk kazand›kdan sonrad›r. 6/225.¥ Âlem-i emr latîfeleri, kalb, rûh, s›r, hafî ve ahfâd›r ki,bunlar insan denilen küçük âlemin parçalar›d›r. Onlar›n asl›âlem-i kebîrdedir. O befllinin hâllerinin a盤a ç›kmas›, arfl›nüzerindedir ki, mekâns›zl›k ile vasflanm›fld›r. 6/73.¥ Letâif-i sitte dahî anâs›r-› erbe’a gibi [Alt› latîfe dahî,dört unsur gibi] baflka baflka hakîkatin sâhibidir. 4/224.¥ Latîfelerin her birinden Allahü teâlâya kavuflduran yolvard›r. 6/5.¥ Âlem-i emrin befl latîfesinin fenâlar›, herbirinin asl›nakavuflarak, onda yok olmas›na ba¤l›d›r. 5/84.¥ On latîfenin herbiri ile muâmele [ifl] baflkad›r. Her birininvilâyeti, seyr ve sülûkü baflkad›r. Rûh ile nefs birdir [ayn›fleydir diyenler], iflin hakîkatini anl›yamam›fllard›r [bilmiyorlar].5/137.– 354 –