Buraya

¥ Belli bir fakîrlik ve darl›k, Allahü teâlân›n hâs kullar›-na, taraf›ndan inâyetdir. 6/208.¥ Fakîrlikden kalbleri üzülmesin ve geçim s›k›nt›s›ndanda muzdarip olm›yalar. “Allahü teâlâ, kim için isterse, onunr›zk›n› geniflletir ve takdîr eder.” Hak celle ve a’lân›n tâlibleri,Onun ifllerinden flâd olup ve lezzet duymalar› gerekdir.4/42.¥ Göklerin ve âlemlerin, kazâ ve kaderde alâkalar› yokdur.Hayr ve flerrin vâs›tas›z hâl›k› Hak teâlâd›r. Ehl-i islâm[müslimânlar] akl-› fe’âle inanmam›fllard›r. 6/87.¥ Fenâ, varl›¤›n, Allahü teâlân›n r›zâs›nda yok olmas›ndanibâretdir. 6/73.¥ Fenâ, kötü ahlâkdan kurtulmak, bekâ, güzel ahlâk ilevasflanmakd›r. 6/137.¥ Kalbin fenâs›, kalbin mâsivâya olan ilm ve muhabbetba¤lant›s›n›n kesilmesidir, kopmas›d›r. 4/177. [K›yâmet ve Âh›-ret: 284.]¥ Kalbin fenâs›n›n ta’rîfi. 6/169.¥ Kalbin fenâs›, mâsivâ ile ilgili olan ilm-i husûlînin unutulmas›olup, tecellî-i ef’âle ba¤l›d›r. 4/165.¥ Nefsin fenâs›, sâlik, emânet olarak al›nm›fl olan kemâlât›asla [sâhibine] verilmifl görmek ve bu kemâlâta aynaolan kendini yok bulmak ve hareketsiz ve hissiz bir cans›zmadde görmekdir. 4/47.¥ Fenâ, muhabbetin netîcesidir. 5/153.¥ Hakîkî fenâ, kemâlât›n, Hak teâlâdan oldu¤unu bilip,kemâlât› sâhibine teslîm edip, kendi yoklu¤u ile hakîkatlenmekdirki, (Ben) ta’bîrine kâdir olamaz. [Ben diyemez.]4/127. [‹slâm Ahlâk›: 559.]¥ Fenâ demek, varl›klar kalmaz. Vâcib, nas›l söylenmiflise, öylece kal›r. 4/104.¥ Fenâ, kendini Mevlâ-y› teâlân›n ayn› olarak tasavvur– 336 –