Buraya

¥ Âlem-i halk›n yak›nl›¤› asld›r. Âlem-i emrin yak›nl›¤›z›llidir. 5/1.¥ Âlem-i emrin âlem-i halkdan çok bak›mdan üstünlü¤üvar ise de, umûmî üstünlük âlem-i halkad›r. 6/2.¥ Âlem-i misâl, âlem-i flehâdet gibi mevcûdâtdand›r.Vehm ve hayâlin d›fl›nda vard›r. 4/182. [‹slâm Ahlâk›: 559, K›yâmetve Âh›ret: 376.]¥ Âlem-i misâlde, akldan geçenlerin ve ma’nâlar›n dahî birsûreti vard›r. 4/182. [‹slâm Ahlâk›: 559, K›yâmet ve Âh›ret: 376.]¥ “Fesâd zemân›nda ibâdet etmek, bana hicret etmek gibidir.”Hadîs-i flerîf. 6/68, 1/85. [Mektûbât Tercemesi: 135.]¥ ‹bâdetin en iyisi zikrdir. Ve zikrin üstünlü¤ü, Allahü teâlâdafânî olmakd›r. 4/51. [K›yâmet ve Âh›ret: 163.]¥ ‹bâdetde lezzete ba¤lanm›yalar. ‹bâdet ederken lezzethâs›l olur ise, ni’metdir. 4/92.¥ ‹bâdetin kabûl olmas›, üstünlü¤ü, ma’rifete ba¤l›d›r.5/61. [K›yâmet ve Âh›ret: 99.]¥ ‹bâdetin kabûle yak›n olan›, kulun varl›¤› arada olm›yan›d›r.4/187.¥ ‹bâdetden maksad, zahmet ve güçlük çekmekdir ki,nefs ile düflmanl›kd›r. 4/92.¥ ‹bâd›n kulûbü, [kullar›n kalbleri], Hak teâlân›n tasarrufundad›r.Murâd›na [iste¤ine] göre çevirir. 5/121.¥ ‹bâreler ve iflâretler, z›llere ve s›fatlara ba¤l›d›r. Asl›nzuhûrunda kalmazlar. [Asl zuhr edince, ibâre ve iflâretlerkalmaz.] 4/144.¥ Abdülhâl›k Goncdüvânî, silsile-i hâcegân›n bafl›d›r. H›-z›r aleyhisselâmdan ilm alm›fld›r. 5/36. [Se’âdet-i Ebediyye: 512.]¥ Abdülkâdir Geylânînin, “ayaklar›m, Evliyân›n hepsininensesi üzerindedir” [sözü], kendi zemân›ndaki evliyâya mahsûsdur.6/24.– 326 –