Buraya

¥ Zulm, baflkas›n›n mülkünde izni olmadan tasarruf etmekdir.4/11.¥ Zulm-i hükkâm, fle’âmet-i a’mâlimizdendir. [‹dârecilerinzulmü, amellerimizin kötülü¤ündendir.] 6/34. [Hak SözünVesîkalar›: 348.]– A, ‹, U, O, Ö –¥ Ârifde, ilmi nisbetinde, yokluk ve kendinden geçmekartar. Yak›nl›¤› nisbetinde dûr olur. [Uzakda görür]. 4/111.¥ Ârifin kendini kusûrlu görmek büyük ni’metdir. 6/214.¥ Âriflerin kalbleri, Hak teâlân›n büyüklü¤ünün tecellîsindekendinden geçmifldir. 4/125.¥ Ârif, kendi yoklu¤una âlim [kendi yoklu¤unu bilir] vekemâl s›fatlar›na âlim olunca [bilince], matlûbun kap›s› aç›-l›r. 5/82.¥ Ârif, asl›na kavufldukdan sonra, rücû’ ederse [geri dönerse]irflâd ile flereflenir. 4/219.¥ Ârifin bât›n› [kalbi, rûhu] zâhirinden ve bütün mahlûklardanuzakd›r. Zâhirin gafleti, bât›na sirâyet eylemez. 5/5.¥ Âfl›k-› sâd›k [sâd›k olan âfl›k], Peygambere uymakdasa¤lam [azîmli] oland›r. 5/99.¥ Âfl›kdaki kemâlât, Allahü teâlân›n kemâlât›ndan birnûrdur, flu’âd›r. 6/71.¥ Akll› odur ki, bu dünyâdaki say›l› nefesleri ile ebedî hayât›ele geçire. 6/211.¥ Âlem-i asgar [en küçük âlem] insan›n kalbidir ki, zât ilemünâsebeti di¤erlerinden fazlad›r. 6/139.¥ Âlem-i sagîr insand›r ki, âlem-i halk ile âlem-i emrdenmeydâna gelmifldir. 6/139.¥ Âlem-i kebîr, Arfl›n alt›nda ve Arfl›n üstünde olanlaradenir. 6/139.– 325 –