Buraya

nûrdur. 2/11.¥ ‹nsân-› kâmil, asla kavufldukdan sonra, asl›n nûrlar›n›nparlakl›¤›ndan, bir ›fl›k onun kalb aynas›nda parlat›l›p, onutekrar âleme döndürmek ile nâk›slar› terbiye etmesi havâleolunur. Bu dönüflde, hem de onu terbiye etmek vard›r. 2/12.¥ ‹nsan, âlem-i halk ile âlem-i emrin mecmû’undan (biraraya gelmesinden) ibâretdir. 3/11 [Se’âdet-i Ebediyye: 917.]¥ ‹nsan›n kendi murâd›n› taleb eylemesi, kendi ülûhiyyetinida’vâ eylemesidir. 3/2¥ ‹nsan, murâd-› ilâhîyi tercîh edip, murâd-› mevlâdangayri hiç murâd› kalmamak, vilâyet-i hâssaya ba¤l›d›r (mahsûsdur).3/27 [Se’âdet-i Ebediyye: 428.]¥ ‹nsan›n asl› (zât›) nefs-i emmâresidir. 3/60¥ ‹nsan öyle bir toplulukdur ki, âlem-i kebîrde yüksekliklerve afla¤›l›klardan her ne mevcûd ise insanda dahî vard›r.Onda âlem-i halk aç›k, âlem-i emrden ise bir niflân var. ‹blisinzem’edilen kötü s›fatlar› kâin (onda mevcûd) ve melek s›-fat› dahî sâbitdir. 1/307 [Mektûbât Tercemesi: 492.]¥ ‹nsan bir toplulukdur. ‹mkân âleminde bulunan herfleyinkendisi, vücûb âleminde bulunanlar›n ise sûreti, insandabulunur. 1/95 [Mektûbât Tercemesi: 141.]¥ ‹nsan, yedi meflhûr latîfeden mürekkebdir. Her latîfeninahvâli ve mevâcîdi baflkad›r. 3/81.¥ ‹nsan›n hakîkati o ademdir ki, hakîkat-i nefs-i nât›kad›r.3/60.¥ ‹nsanda, yerlerde ve göklerde bulunan herfleyden birzerre vard›r. 1/220. [Mektûbât Tercemesi: 266.]¥ ‹nsan medenî olarak yarat›lm›fld›r. Ya’nî, yaflamas›nda,di¤er insanlara muhtâcd›r. 2/62 [Se’âdet-i Ebediyye: 746.]¥ ‹nsan›n baflka fleyleri sevmesi, kendi nefsini sevmesindendir.[Kendi nefsine düflkün olmas›ndand›r.] 1/105 [MektûbâtTercemesi: 156.]– 30 –