Buraya

dan sonra inip], o makâmlarda ikâmet ederler. O makâmlaronlar›n mebde-i te’ayyünleridir. ‹lâhî ismlerden ibâretdir.Hak teâlâdan feyzlerin vesîleleridir ki, Zât-› teâlân›n vâs›tas›zesmâ-i âleme hiç münâsebeti yokdur. Yüksek yarat›l›fll›olan bir sâlik [tesavvuf yolcusu], yükselmesi esnâs›nda, o ismevâs›l ve o makâmlar›n üstüne dahî yükselir. Ammâ sâlik,kendi mebde-i te’ayyünü olan isme nüzûl eyledikde [indikde],kendi ismi o ismin afla¤›s› oldu¤unu anl›yabilir. 1/208.[Mektûbât Tercemesi: 245.]¥ Enbiyâ, da’veti âlem-i halka tahsîs etmifllerdir. Kalbdenötesini söyleyen olmam›fld›r. 1/260 [Mektûbât Tercemesi:326.]¥ Enbiyâ sebeblere riâyet eylemifldir. Bu riâyetleri ile berâber,Hak sübhânehüye tefvîz-i umûr buyurmufllard›r. [‹flleriniAllahü teâlâya havâle eylemifllerdir.] 1/266. [Mektûbât Tercemesi:350.]¥ Enbiyân›n gönderilmesi, âlemlere rahmetdir. 1/266[Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Enbiyân›n birine îmân etmemek, cümlesine îmân etmemekolur. Zîrâ onlar, îmân edilecek ayn› fleyleri söylemifllerdir.Dinlerinin esâs› birdir. 3/17 [Se’âdet-i Ebediyye: 102.]¥ Enbiyân›n ahkâm-› ictihâdiyyesinde hatâ tecviz (câiz)olunmufldur. Ammâ, hatâ üzere devâm etmek tecviz (câiz)olunmam›fld›r. Hemen hatâlar›na âgâh ederler (uyar›l›rlar).1/266 [Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Enbiyân›n bildirdikleri do¤ru haberleri, akla uydurma¤açal›flmak, nübüvveti inkârd›r. 1/266 [Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Enbiyâ geriye tam dönmüfllerdir. Zâhir ve bât›nlar› ilehalk› (Allahü teâlâya) da’vet etmekdedirler. 1/272 [MektûbâtTercemesi: 387.]¥ Enbiyân›n da’veti, tenzîh-i s›rfd›r. [Mahlûklara benzemiyenbir Allaha îmâna da’vetdir.] Semâvî kitâblar, îmân-›tenzîhîyi bildirmekdedir. Enbiyâ, Allahü teâlây› yaratmas›ndamütâle’a etmedi. Allahü teâlân›n birli¤ine da’vet etdi.– 28 –