Buraya

kendine müteveccih ola [döne]. 4/75¥ Huzûr ve teveccüh-i kalbî, zikrin fevkidir [üstüdür]. Veondan dahâ latîfdir. 5/145.¥ Huzûr-› dâimî [dâimî huzûr] bât›na nisbetle mümkindir.Ve bafllang›çda zuhûr eder. Bu devâm, zâhirde zordur.4/172.¥ Huzûr ve âgâhînin devâm›nda, uyku ve tilâvet ve nemâzve bunlar›n gayrisi birdir. [Huzûr ve âgâh olan kalb, nemâz,uyku ve tilâvetde ayn›d›r.] Huzûr ve âgâhî kalbin melekesiolup ve onun s›fat-› lâz›mesi olur ki, hiçbir zemân ayr›-l›k kabûl etmez. 5/109.¥ Huzûrun devâm›nda, mâsivân›n unutulmas› ve hât›rlanmamas›hiç lâz›m de¤ildir. Huzûr-› dâimî huzûr-› mâsivâile birleflir. 5/109.¥ Huzûr-› mübtedî [mübtedînin huzûru] öyle bir huzûrdurki, gaybet ona der-kafâd›r [Sonra gaybet hâs›l olur].Huzûr-› mütevass›t [Yolun ortas›nda olan için huzûr], kigaybet onun der-kafâs› de¤ildir. [Gaybet onunla hâs›l olmaz].Ve bu iki huzûrda hâz›r›n vücûd› der-meyând›r [aradad›r].Ve fenâ husûle peyveste de¤ildir. [Fenâ hâs›l olmas›naba¤l› de¤ildir]. Ve huzûr-› müntehî [sona varan›n huzûruise] bir huzûrdur ki, nefs-i hâz›r der-meyân [arada]de¤ildir. 6/137¥ Hataran›n [fikr, düflüncenin] menfle’i nefsdir. ‹lhâm dahatarât cümlesindendir. Lâkin bunda, husûl-i yakîn galebe-izan [yak›n›n hâs›l olmas› kuvvetli zan] ve inflirâh-› bât›n [bât›n›naç›lmas›] vard›r. 4/133.¥ Hak sübhânehü ve teâlâ, ba’z› mahlûkât›ndan râz›d›r.Ve onu hasen [güzel, iyi] k›lm›fld›r. Di¤er ba’z›lar›ndan râz›de¤ildir. Onu kabîh [çirkin] eylemifldir. 4/26¥ Hak teâlâ, âfâk ve enfüsün ve nisbet ve i’tibârât›n ötesidir.Onu derûn ve bîrûnun verâ’s› taleb eylemek gerekdir.[Onu âfâk ve enfüsün ötesinde aramak lâz›md›r.] 6/74¥ Hak teâlâ bizim akllar›m›zdan ve anlay›fl›m›zdan, ilm-– 262 –