Buraya

se ki, sa¤ eli boynuna zincirli olmakla, kitâb-› a’mâli [ameldefteri] arkas›ndan sol eline verilir. O, onu gördükde, vâh,keflki helâk ve hebâ olayd›m diye temennî eder. O hâldealevli atefle b›rak›l›r. Zîrâ o, dünyâda âhireti inkâr edip, âileve kabîlesi aras›nda mâl ve makâm ile mesrûr idi.” (‹nflikakSûresi: 13) va’dine yakalanm›yalar. 4/234.¥ Tekebbür harâmd›r. 5/106 [K›yâmet ve Âh›ret: 101.]¥ Tilâvet-i Kur’ân, Hak teâlâ ile tekellümdür [konuflmakd›r].6/93.¥ Teklîfât-› islâmiyyeyi [islâmiyyetdeki teklîfleri] inkâreden, mülhid ve z›nd›kd›r. 5/53.¥ Telvîn makâm›nda, kesret-i vâridât ve televvün-i ahvâl[hâllerin de¤iflmeleri] mevcûddur. 5/28.¥ Tekvîn makâm›nda, mâsivây› unutmak ve kalbe gelenhât›rât› nef’ etmek mevcûddur. 5/28.¥ Tenâsüh, rûhun bedene teallukundan önce, baflka di¤erbir cesede te’allukudur ki, böyle inanmak küfrdür. 6/5¥ Tevbe, günâh› müte’âkib olursa [hemen günâhdan sonraolursa], üç sâat zarf›nda ise, deftere yaz›lmaz. 5/110. [FâideliBilgiler: 169, Cevâb Veremedi: 349.]¥ Tevbe kap›s› aç›kd›r. Hak teâlâ ra’ûf ve rahîmdir. Kusûrifllemekden kimse hâlî de¤ildir. Ümmîdvâr olalar. 5/12¥ Teveccüh muhabbetsiz müessir de¤il, lâkin muhabbetteveccühsüz müessirdir. 4/33 [‹slâm Ahlâk›: 557.]¥ Teveccühde huzûr ve gaybet [yan›nda ve uzakda olmas›]berâberdir. 4/122.¥ Teveccüh-i pîr-i kâmil [kâmil pîrin teveccühü], da¤ gibizulmeti ve kederleri, her ne yol ile meydâna gelirler ise gelsinler,sâd›k mürîdden def’ eder. 6/121.¥ Teveccüh yap›lmas› için, kalb ile yalvarmak lâz›md›r.6/157.¥ Teveccüh bir emr-i zâhirdir ki [aç›k bir ifldir ki] beyâna[aç›klama¤a] ihtiyâc› yokdur. 6/251.– 254 –