Buraya

mak olup, bu da Allahü teâlâda fânî olma¤a ba¤l›d›r. 4/99¥ Bedenlerin uzakl›¤›, kalblerin uzakl›¤›na sebeb de¤ildir.4/175.¥ Ba’z› âyet-i kerîmelerin te’vîlleri. 4/52¥ Bekân›n hâs›l olmas›nda yorulma ki, tâm fenâdan sonra,u¤raflmaks›z›n, fadl ve ihsân ederek, bekâ ile müflerref k›-larlar. 6/38¥ Bekâ, ilâhî ismlerin ve cilvelerin sâlikde görünmesidir.4/50. [Hak Sözün Vesîkalar›: 328, K›yâmet ve Âh›ret: 161.]¥ Bekâ ve fenâ dâimîdir. Ayn› fenâda bâkî, ayn› bekâdafânîdir. 4/154¥ Bekâ-y› zâtî ile müflerref olan bir ârif-i kâmil, cemâlinimerâyâ-› âlemde [âlem aynalar›nda], müflâhede eder. Âlemonun zuhûr yeri ve tafsîlidir. Zât›, efrâd-› âlemde sârî olup[âlemde bulunan herfleyde sirâyet edip], külli eczâs›n› [bütüncüzlerini] ihâta eyledi¤i gibi, bütün âleme de muhît olur.4/139.¥ Bekâ, vilâdet-i sâniyedir ki, vücûd-i mevhûmdan [Bekâ,ikinci bir do¤ufldur ki, mevcûd-i mevhûmdan kurtulup] münhali’olup, vücûd-› mevhûble [ihsân olunmufl bir vücûd ile]mevcûd olmakd›r. 6/161¥ Belâ, sevenin matlûbdan baflkas›na iltifât etmesine mâni’olup, mahbûba götüren [ulafld›ran] kemend-i mahbûbdur.4/54¥ Beldeler, menziller ve köylerin acâibi ve garâibi vard›r.Hânenin sâhibinin hâneye özel yak›nl›¤› vard›r. Ve komflulukhakk› vard›r. Ve onun berekât›ndan nasîblenmek gerekdir.6/194¥ Belâlar ondan ve def’i dahî ondand›r. Ve herbirinin muayyenvakti vard›r ki, takdîm ve te’hîri mümkin de¤ildir. Herecel için yaz›lm›fl bir kitâb [vakt] vard›r. Izd›râb fâidesizdir.5/42 [Hak Sözün Vesîkalar›: 339.]¥ Bende-i makbûl [makbûl kul] o kimsedir ki, devâm-›– 248 –