Buraya

lik etmek, Hak sübhânehu ve teâlâya edebsizli¤e var›r. Zîrâona nisbet olunanlar, külfetsiz Cenâb-› Hak teâlâya nisbetolurlar. Her-gâh, o ârifin a’mâli bî ihtiyâc [ihtiyâcs›zl›k]de¤ildir. Lâkin fil-hakîka Hak teâlân›nd›r. Bu k›yâsüzere onun, Mevlâs› celle ve a’lâya ta’zîm ve itâ’at olunup,bu i’tibârla, Kelâm-› Mecîdde vârid olmufldur ki, meâlen:“Resûle itâ’at eden, Allahü teâlâya itâ’at etmifl olur.” Nisâsûresi 80.ci âyeti. 4/160.¥ Ahlâk-› reddiye [kötü ahlâk], ademin [yoklu¤un] kötülü¤ündenötürüdür. 6/67.¥ Bî-edebin [edebsizin] hiçbiri, Allahü teâlâya vâs›l olamam›fld›r.4/182 [‹slâm Ahlâk›: 559, K›yâmet ve Âh›ret: 376.]¥ Ezândan sonra, (Veb’ashü mekâmen Mahmûden illezîve’ adtehü, inneke lâ tuhlifül mîâd) demek, rivâyet edilenmühim bir haberdir. Ecr ve sevâba kavuflmak içindir.Yoksa Allahü teâlân›n va’di, elbette vuku’a gelecekdir.5/53¥ ‹râde, r›zây› gerekdirmez. Zîrâ, küfr ve isyânlar, Hakcelle ve a’lân›n murâd›d›r. Fekat, mardîsi [be¤endi¤i] de¤ildir.5/83. [Hak Sözün Vesîkalar›: 345.]¥ ‹râdeden hurûc edip [kendi irâdesini terk edip], Hakteâlân›n irâdesine teslîm olalar. 5/115¥ ‹râdenin ortadan kalkmas›, vilâyetin flart›d›r. Ma’nevîkuvvetlerin cezbesi olmad›kça, sâdece sûrî ameller ile, nasîbolmaz. 5/4¥ ‹râdenin sarf’› abdden vâki’ olup, [Kul irâdesini sarfedip,] Allahü teâlâ (dilerse) halk eder. 5/83¥ ‹râde asl›nda [bizzât] kemâl s›fatd›r. Onun çirkin olmas›,çirkinlik ile alâkas›ndand›r. 5/52¥ ‹râde olmay›p, insanlar mecbûr olsayd›, dünyâda zâlimlerink›nanmas› [kötülenmesi], isyân edenlerin cezâland›-r›lmas› olmazd›. 5/83 [Hak Sözün Vesîkalar›: 345.]¥ Erzâk-› ibâde [kullar›n r›zklar›na] Allahü teâlâ kefîl-– 223 –