Buraya

¥ Gökdeki melekler, yeryüzünde, Allah için bir araya gelenbir-iki kiflinin bulundu¤u yere imrenirler. 4/159¥ Âfâk ve enfüsün ötesinde z›l yokdur. Asâlet nisbetinebafllamak vâk›’ olur. 4/56¥ Âfâk ve enfüsde zâhir olan eflyâ, Hak teâlân›n varl›¤›-na ve kemâl-i kudretine delâlet [iflâret] edici âyetlerdir. 6/83.¥ Âfâk ve enfüsden geçmek, bir emr-i vicdânîdir ki, kimseondan geçmedikçe, onun ma’nâs›n› tâm ma’nâs› ile idrâkedemez. “Tatm›yan bilmez.” 4/205¥ Âfâk ve enfüsden temâmen geçip, flü’ûn ve i’tibârâtdanseyr ile zât›n mâhiyyetine resîde olalar [kavuflalar]. 5/131.¥ Al›n, se’âdet ve flekâvetin a盤a ç›kd›¤› yerdir. Kalb,ilmlerin ve s›rlar›n mahallidir. 6/238¥ Âyine-i bât›n›n›z› mâh gibi mülâhaza ederim ki [bât›n(kalb) aynan›z› ay gibi mülâhaza ederim ki], günefle tekâbülünde,dolunay gibi [bedr-i kâmil] kâmil olmufldur. 5/7¥ ‹brâhîm aleyhisselâm› salâtda tahsîs eylemek, [nemâzdateflehhüdde anmak], onun flân›na ta’zîm içindir. Ondansonra gelen her Peygamber, o büyük Peygambere uymaklaemr olunmufldur. 5/53¥ ‹brâhîm Havvâs, Allahü teâlân›n zikrini iflitirken, kendindengeçmifl olup, bir hafta sonra, rûhunu teslîm eyledi.4/18¥ Ebû Bekr “rad›yallahü anh” ile Resûlullah “sallallahüaleyhi ve sellem” esrâra müte’allik kelâm› konuflurken,Ömer “rad›yallahü anh” geldikde, konuflma üslûbunu vebeyân edilen esrâr› de¤ifldirdiler. Osmân “rad›yallahü anh”geldikde, aynen üslûbu de¤ifldirdiler. Alî “rad›yallahü anh”geldikde baflka bir üsûl ile tâbir buyurdular. [Ya’nî yine de-¤ifldirdiler.] Bu hâl gösteriyor ki isti’dâtlar›n baflka baflka olmas›mukarrer (âflikâr) ve f›trat›n tegâyürü (de¤iflmesi) vâk›’ve mu’teberdir. 5/59. [Hak Sözün Vesîkalar›: 339, K›yâmet veÂh›ret: 97.]– 220 –