Buraya

se [nefîs giyecekler] kullan›rken, nefsin arzûlar›n› düflünmemekgerekir. 1/70. [Mektûbât Tercemesi: 108.]¥ Matlûb taraf›ndan bildirilmeden, her ne ki kendi taraf›ndansöylerse, kendinden söylemifl olur. Bu sûretle her neki matlûbu medh etse, kendini medh etmifl olur. 3/123.[Se’âdet-i Ebediyye: 919.]¥ Mezâhir-i cemîleye [güzel görünenlere] istiyerek vetekrâr bakmak câiz de¤ildir. 1/234. [Mektûbât Tercemesi: 286.]¥ Mezâhîr-i cemîleden [güzel görünenlerden] olan haz velezzet ve baban›n o¤lu ile ve kardeflin kardefl ile ülfeti h›lletdendir[dostlukdand›r]. Muhabbet baflkad›r. 3/88.¥ Me’âsînin [günâhlar›n] ve ahkâm-› ilâhiyyeye ba¤lanmaman›n[günâhlar›n] zulmeti, insan›n îmân nûrunu selâmeteerdirmez [îmân nûrunu söndürür]. 1/96. [Mektûbât Tercemesi:143.]¥ “El-mualecetü bil iddâd.” “Ya’nî z›dd› ile ilâc eylemeklâz›md›r.” 2/53. [Se’âdet-i Ebediyye: 429.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh”›n vâlidesi Hind “rad›yallahüanhâ”n›n fazîleti. 3/41. [Se’âdet-i Ebediyye: 778.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh” ve onun ile berâber olanEshâb-› kirâm hatâda idiler. Fekat, hatâ ictihâdî idi. 1/251.[Mektûbât Tercemesi: 308.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh”›n at›n›n burnuna giren toz,Ömer ibni Abdül’azîzden efdaldir. 1/66. [Mektûbât Tercemesi: 138.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh” hakk›nda Resûlullah “sallallahüaleyhi ve sellem” hayrl› düâ etmifldir. 1/251. [MektûbâtTercemesi: 308.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh”›n hatâs›, Veysel Karnî veÖmer Mervânînin sevâb›ndan hayrl›d›r. 1/120. [Mektûbât Tercemesi:208.]¥ Mu’âviye “rad›yallahü anh”›n hilâfeti, Alî “rad›yallahüanh” zemân›nda hakîkî de¤il idi. Ondan sonra, âdil imâm– 170 –