Buraya

zanc›n› hâs›l eder. 1/141 [Mektûbât Tercemesi: 182.]¥ ‹hlâs, zorlayarak ve külfetli olarak mü’minlerin avâm›ndatahakkuk edebilir ki, böyle ihlâs devâml› de¤ildir. Buihlâs› elde edenler muhlisdir. U¤raflmadan, zorlamadan, külfetsizolarak ihlâs, devâm›n›n husûlinde der-kârd›r (lâz›md›r)ki, Hakk-ul-yakîn mertebesidir. Devâml› ihlâs sâhibimuhlâsd›r. 1/59 [Mektûbât Tercemesi: 94.]¥ Edeb-i vâhide [bir edebe] riâyet ederek, tenzîhî mekrûhdankaç›nmak, zikr, fikr ve murâkabeden efdâldir. 1/29[Mektûbât Tercemesi: 47.]¥ Ezân kelimelerinin ma’nâs›. 1/303 [Mektûbât Tercemesi:486.], [Se’âdet-i Ebediyye: 209.]¥ ‹zn ile yap›lan ibâdetler makbûldür. 1/254¥ “‹zâ ra’eyte lî tâliben fe-kün lehü hâdimen” hadîs-ikudsî. [Bana tâlib olan, beni isteyen birini gördü¤ün zemân,ona hizmetci ol!] 3/18.¥ ‹z’ân-› kalb [kalb anlay›fl›] olmad›kça, yaln›z bilmekleîmâna vusûl olmaz [kavuflulmaz]. 3/91¥ ‹râde, iki eflidden birini seçmekdir. Bir yerde eflidlikyoksa, irâde de olmaz. 1/286 [Mektûbât Tercemesi: 420.]¥ ‹râde, ifllemek ve ifllememekden [yapmak ve yapmamakdan]birini tercîhdir ki, kudretden sonrad›r. Yaratmakdanöncedir. E¤er, irâde kabûl olunmasa, mecbûriyyet lâz›mgelir. 3/26¥ Erbâb-› kulûbun ahvâlleri telvîn üzeredir. Onlar eshâb-›telvîndir. 3/120¥ Erbâb-› telvînde müflâhede, gerçekden görmek ma’nâs›nabir ta’bîr de¤ildir. Bunlarda s›fât-› tecelliye-i mütelevvine,mükâflefe ile ta’bîr olunur. O bak›mdan bunlar›n müflâhededemesi, gerçek görme de¤ildir. 3/119¥ Ervâh-› mükemmel [olgun, üstün kiflilerin rûhlar›] kadîmde¤ildir. 1/286 [Mektûbât Tercemesi: 420.]– 13 –