Buraya

¥ Akl›n anl›yamad›¤› iflleri, ilâhî nûrdan gayri ile bilmekmümkin de¤ildir. 3/44. [Se’âdet-i Ebediyye: 756.]¥ ‹nsanlar›n akllar›, yarat›c›y› isbâtdan âcizdir. 3/17.[Se’âdet-i Ebediyye: 102.]¥ Akl, tasfiye ve tezkiyeden sonra, ilâhî makâm ile münâsebetkurar. Fekat, yan›lmak ve unutmak ondan ayr›lmaz.Vâhime, mütehayyile, gadab ve flehvetden ayr›lmaz. 1/266.[Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Akl›n tasfiye ve tezkiyesi, sâlih amellerin yap›lmas›naba¤l›d›r. 1/266. [Mektûbât Tercemesi: 350.]¥ Akl erbâb›, ya’nî felsefeciler, nefsden ba’zan rûhu,ba’zan kalbi kasd eder. Onlar nefs-i emmâreyi mücerredmefhûmlardan [âlem-i emrden] sayarlar. Kalb ve rûhun isminibilmezler. 3/91.¥ Ukalâ [akla tâbi’ olanlar], ma’lûm için, zihnde sûret hâs›ledip, onun meydâna gelmesi zihndedir. ‹lmde de¤ildir,derler. Son devr sofiyyesine göre, o sûret ilmde hâs›ld›r.3/114.¥ Allahü teâlân›n bir kulundan yüz çevirdi¤inin alâmeti[sevmedi¤inin alâmeti], onun mâlâya’nî ile meflgûl olmas›d›r.“Hadîs-i flerîf”. 2/60. [Se’âdet-i Ebediyye: 480.]¥ ‹lm iki k›smd›r. ‹lm-i ahkâm-› f›kh, ilm-i i’tikâd-› kelâm[ahkâm› bildiren f›kh ilmi, i’tikâd› bildiren kelâm ilmi], ilmlerikendinde toplam›fld›r. 1/268. [Mektûbât Tercemesi: 383.]¥ ‹lm, inkiflâfdan [tekâmülden] ibâretdir. Bu inkiflâf ihâtaile olursa, ilm-i husûlîdir [çal›flarak ele geçen ilmdir].3/114.¥ ‹lm, ma’lûmun sûretinden ibâretdir ki, bunun ilmde husûlîve hulûlî [girmesi, hulûl etmesi] ne ma’nâya olur, [nema’nâs› olur.]. 3/114.¥ ‹lm-i husûlî ve ilm-i hudûrî bir vaktde cem olur. ‹kiilm-i hudûrî cem’ olmaz [birlikde olmaz]. 1/306. [MektûbâtTercemesi: 490.]– 128 –