Buraya

¥ Ârif için rücû’dan sonra istidlâle ihtiyâc gelir. [Bu âlemeindikden sonra, delîlleri arafld›rma¤a ihtiyâc gelir.] 3/32.¥ Ârif kendini kâfirden afla¤› bilir. Zîrâ âlem-i emr latîfeleriayr›lm›fld›r. 1/222. [Mektûbât Tercemesi: 274.]¥ Ârif-i tâm-ül-ma’rife, efrâd-i âleme kül menzilesindedir.[Tâm irfân sâhibi olan ârif, âlemin ferdlerine göre (hepsi)menzilesindedir. (Mahlûkat teferruât, o ise bu iflin özüdür.).]2/74.¥ Ârif, asl›n-asl›na kavuflunca, Allahü teâlân›n yaratmas›ndangayri birfley bilmez. [Hâl›k yarat›c›, kendisi mahlûkdur.]3/110.¥ Âlem, vücûd-i z›llî ile [z›lden bir mevcûdiyyet olarak]hâricde vard›r. Evhâm ve hayâlât de¤ildir. 1/217. [MektûbâtTercemesi: 261.]¥ Âlem, Allahü teâlâdan gayri fleylerin [bütün mahlûklar›n]ismidir. 3/57. [Se’âdet-i Ebediyye: 116.]¥ Âlem-i kebîrde her ne varsa, âlem-i sagîr [insan] veâlem-i asgarda [kalbde] da vard›r. 3/45. [Se’âdet-i Ebediyye:914.]¥ Âlem-i halk, anâs›r-› erbe’adan [dört esâs maddeden]ibâretdir. 1/264. [Mektûbât Tercemesi: 348.]¥ Âlem-i halk alt› günde halk olunmufldur. Arfl›n yarat›l›-fl› dahâ evveldir. 2/76. [Se’âdet-i Ebediyye: 915.]¥ Âlem-i halk›n ötesi âlem-i emrdir. Âlem-i emrin ötesi,flu’ûnlar›n ve ismlerin dereceleridir, mertebeleridir. 2/76.[Se’âdet-i Ebediyye: 915.]¥ Âlem-i emre lâ mekânî [mekâns›z âlem] derler. 1/260.[Mektûbât Tercemesi: 326.]¥ Âlem, Allahü teâlân›n varl›¤›na alâmetdir. Âlemde zâhirîkemâlât görünmekdedir. 1/287. [Mektûbât Tercemesi: 426.]¥ Âlem-i sagîr ve kebîr, Allahü teâlân›n ismlerinin ve s›-fatlar›n›n tezâhür etdi¤i [ortaya ç›kd›¤›] yer ve flu’ûn ve zâtî– 121 –