buraya

41KIRKB‹R‹NC‹ MEKTÛBBu mektûb, fleyh Dervîfle gönderilmifldir. Sünnet-i seniyyeye yap›flma-¤a teflvîk etmekde ve tarîkati, hakîkati ve S›ddîkl›¤› bildirmekdedir:Hak teâlâ, zâhirimizi ve bât›n›m›z› [d›fl›m›z›, içimizi] sünnet-i seniyye-iMustafâviyyeye “alâ sâhib-i hessalâtü vesselâmü vetteh›yye” uymakla zînetlendirsin!Muhammed Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, mahbûb-iRabbil’âlemîndir. Ya’nî Allahü teâlân›n sevgilisidir. Herfleyin en iyisi, en güzeli,sevgiliye verilir. Bunun içindir ki, Nun sûresi dördüncü âyetinde meâlen,(Elbette sen, en büyük, en yüksek olarak yarat›ld›n) buyuruldu. Yasînsûresinin üçüncü âyetinde meâlen, (Elbette sen, Peygamberlerimden birisinve do¤ru yoldas›n) buyuruldu. En’âm sûresi, yüzelliüçüncü âyetindemeâlen, (Onlara söyle: Benim gitdi¤im yol, do¤ru yoldur. Bu yolda yürüyünüz,baflka dinlere, nefslerinize uymay›n›z. Do¤ru yoldan ayr›lmay›n›z!) buyuruldu.Onun dînine, (Do¤ru yol) buyuruyor. Onun dîni d›fl›nda kalan yollara,felâket yolu deyip, bu yollardan kaç›n›n›z buyuruyor.O Server “aleyhissalâtü vesselâm”, Allahü teâlâya flükr etmek ve insanlarahakîkati bildirmek için, (Yollar›n en hayrl›s›, do¤rusu, Muhammedin“aleyhisselâm” yoludur) buyurdu. Bir hadîs-i flerîfde, (Rabbim beni en güzeledeble, edeblendirdi) buyurdu.‹nsan›n bât›n›, zâhirini temâmlamakdad›r. Zâhir ile bât›n, birbirindenk›l kadar ayr›lmaz. Meselâ, a¤›z ile yalan söylememek islâmiyyetdir. Yalansöylemek arzûsunu, zahmet çekerek, u¤raflarak, kalbden ç›karmak tarîkatdir.Yalan söylemenin kalbe gelmemesi de hakîkatdir. Görülüyor ki, bât›nifli, ya’nî tarîkat ve hakîkat, zâhir iflini, ya’nî islâmiyyeti temâmlamakdad›r.Tarîkat yolcular›na, yolculuklar›nda islâmiyyete uym›yan fleyler görünür vegösterilirse, bunlar, o ândaki serhofllukdan ve hâl denilen flü’ûrsuzlu¤un artmas›ndandolay› olur. Sâliki [tesavvuf yolcusunu], bu makâmdan geçirir,uyand›r›rlarsa, islâmiyyete uymayan birfley kalmaz. Meselâ, ba’z›lar›, sekrhâlinde iken, Zât-› ilâhînin bu âlemi ihâta etdi¤ini, kaplad›¤›n› sanm›fld›r.Hâlbuki, Ehl-i sünnet âlimleri böyle söylemiyor. Allahü teâlân›n, kendi de-¤il, ilmi herfleyi kaplam›fld›r diyor ki, âlimlerin sözü dahâ do¤rudur. Sôfiyye-ialiyye, bir tarafdan, Zât-› teâlâya hiçbir fleyle hükm olunamaz, hiçbirilm Ona yetiflemez diyor. Bir yandan da, herfleyi ihâta etmifl, herfleye sirâyetetmifldir, diyor. Sözleri, birbirini tutmuyor. Sözün do¤rusu, Allahü teâlâ,bîçûn ve bî-çigûnedir. Ya’nî, hiçbirfleye, düflüncelere benzemez ve nas›loldu¤u bilinemez. Ona kavuflan, hayrân, flaflk›n ve Ona câhil olur. Oras›,mahlûklar için, cehl diyâr›d›r. ‹hâta, sereyân gibi sözlerin, o mukaddesmakâmda ne ifli var? Böyle fleyleri söyliyen, e¤er Zât-i ilâhî yerine, te’ayyün-ievveli söyliyoruz derse, sözü o kadar çirkin olmaz. Te’ayyün-i evveli,Zât-i ilâhîden ayr› bilmedikleri için, buna zât diyorlar. Te’ayyün-i evvelevahdet de derler. Mahlûklar›n hepsinde sârîdir, mevcûddur. Bunun için,Zât-i ilâhî, herfleyi kaplam›fld›r diyorlar. Ehl-i sünnet âlimleri, Zât-i ilâhî,her düflünceden uzakd›r. Hiçbirfley, O de¤ildir. Ondan baflkad›rlar. Te’ayyün-ievvel diye birfley varsa, Zât-i ilâhîden ayr›d›r. Bunun ihâta etmesine,Zât-i ilâhînin ihâtas› denemez diyor. Görülüyor ki, âlimlerin görüflü, sôfiy-– 69 –