buraya

sa, flühûd-i enfüsîye kavuflmak için, önce seyr-i âfâkî lâz›md›r. Aldanmamal›!fiühûd-i enfüsîyi, flühûd-i tecellî-i sûrî ile kar›fld›rmamal›d›r. Hâflâ ikisi birfley de¤ildir. Tecellî-i sûrîler nas›l olursa olsun, sâlikin nefsinde ya’nî kendindemüflâhede olunurlar, ya’nî görünürler ise de, hepsi seyr-i âfâkîdehâs›l olmakdad›r. Ve (‹lm-ül-yakîn) mertebesinde hâs›l olurlar. fiühûd-ienfüsî ise, (Hakk-ul-yakîn) mertebesindedir. Bu mertebe ise, yüksek mertebelerinsonuncusudur. Baflka kelime bulunamad›¤› için flühûd diyoruz.Çünki, aran›lan, istenilen fley, hiçbir fleye benzemedi¤i gibi, Ona uygunolan, Ona ba¤l› olan herfley de anlafl›lamaz ve anlat›lamaz. Anlafl›labilen fleyler,anlafl›lam›yan fleylere benzemez. Fârisî iki beyt tercemesi:Anlafl›lmaz, ölçülemez ba¤l›l›kd›r,Nâs›n Rabbi, kuluna böyle ba¤l›d›r!‹nsan bu ba¤l›l›¤› anlamaz aslâ,Herfleyi bilir, cân›n› bilen Mevlâ!fiühûd-i enfüsîyi bu flühûd-i sûrî ile kar›fld›rmak, insan›n her iki makâmdaBekâ hâs›l etmesinden ileri gelmekdedir. Çünki, tecellî-i sûrî, sâlikifânî yapmaz. Birçok ba¤l›l›klar›n› yok eder ise de, fenâya kadar götüremez.Bundan dolay›, bu tecellîde, sâlikin varl›¤›ndan birfleyler bulunmakdad›r.Seyr-i enfüsî, tâm Fenâdan ve son Bekâdan sonra oldu¤undan ve sâlikin anlay›fl›az oldu¤undan, bu iki Bekây› birbirinden ay›ramaz. ‹kisini birleflmiflsan›r. E¤er bu ikinci bekâya (Bekâ-billah) denildi¤ini ve bu varl›¤a, Allahüteâlân›n verdi¤i vücûd denildi¤ini bilseydi, ikisini kar›fld›rmakdan kurtulurdu.Süâl: (Bekâ-billah) demek, kendini Hak teâlâ olarak bulmak de¤il midir?Cevâb: Hay›r, öyle de¤ildir. Tesavvuf büyüklerinin birkaç›n›n sözlerindenböyle oldu¤u anlafl›lmakda ise de, bu bekâ, birçoklar›na, cezbemakâm›nda, kendilerini yok bildikden sonra hâs›l olmakdad›r. Kendileriniböyle yok bilmeleri, Fenâ makâm›na kavuflma¤a benzemekdedir. Nakflibendiyyebüyükleri “kaddesallahü teâlâ esrârehüm” bu Bekâya (Vücûd-iadem) ad›n› vermifllerdir. Bu, fenâdan öncedir. Bu hâl yok olabilir. Yokoldu¤u görülmüfldür de. Zemân olur ki, bu hâli ondan al›rlar. Sonra geri verirler.Tam Fenâdan sonra hâs›l olan Bekâ ise, hiç yok olmaz. Hiç sars›lmaz.Bunlar›n Fenâs›, devâml›d›r. Bekâda iken fânîdirler. Fenâda iken de bâkîdirler.Çabuk geçen, tükenen fenâ ve bekâ, kalbin hâlleri ve de¤ifliklikleris›ras›nda gelip geçici fleylerdir. Bizim anlatmak istedi¤imiz ise, böyle de-¤ildir. Hâce Behâeddîn-i Nakflibend “kaddesallahü teâlâ sirreh” buyurduki, (Vücûd-i adem denilen hâl, insan›n tabî’î hâline döner. Fekat vücûd-i fenâ,insanl›k vücûdüne dönmez). Bunun için Fenâ sâhiblerinin hâlleri elbettehiç de¤iflmez. Vaktleri süreklidir. Belki, bunlar›n vaktleri ve hâlleriyokdur. Bunlar, vaktleri ile de¤il, vaktlerin sâhibi iledir. Bunlar›n ifli hâlleriveren iledir. Geçip gitmek, bitmek, vaktde ve hâlde olur. Hâlden ve vaktdenkurtulanlar için bitmek, yok olmak tehlükeleri kalmaz. Bu Allahü teâlân›nöyle bir ni’metidir ki, diledi¤ine verir. Allahü teâlâ, büyük ihsân sâhibidir.– 50 –