buraya

d›r. Allahü teâlân›n ilmi yan›nda ilm-i huzûrî, ilm-i huzûrînin yan›nda,ilm-i husûlî gibidir. Bu ma’rifet, akl›n ve düflüncenin varaca¤›, kavr›yaca-¤› fley de¤ildir. Tatm›yan anl›yamaz. Görülüyor ki, ârifin Hak teâlâdan baflkaolan fleyleri bilmesi, baflka bir ilm iledir. Hak teâlây› bilmesi de, baflkabir ilm iledir. Bu iki ilm bir arada bulunabilir. Bundan dolay›, Hak teâlây›bilmek için, mahlûklar› unutmak lâz›m gelmez. Vilâyet yolunda ise,böyle de¤ildir. Orada eflyây› sevmekden, onlara ba¤lanmakdan kurtulmakiçin, onlar› unutmak lâz›md›r. Çünki Vilâyetde gönül, z›llere ba¤lanmakdad›r.Z›llere ba¤lanmak, o kadar kuvvetli de¤ildir ki, eflyâ bilinirkenbunlara ba¤lanmay› yok edebilsin. ‹flte bunun için, Vilâyet yolunda, kalbineflyâya ba¤lanmas›ndan kurtulmak için, önce eflyây› unutmak lâz›md›r.Bu ma’rifeti Hak teâlâ yaln›z bu fakîre ihsân eyledi. Baflka hiç kimse bunusöylemedi. Bu ma’rifeti bize ihsân eden Allahü teâlâya hamd olsun! Obize bildirmeseydi, kendimiz hiç bulamazd›k. Rabbimizin Peygamberleri“salevâtullahi teâlâ vetteslîmâtü aleyhim ecma’în” do¤ru olarak gönderilmifllerdir.307ÜÇYÜZYED‹NC‹ MEKTÛBBu mektûb, mevlânâ Abdülvâhid-i Lâhorîye yaz›lm›fld›r. (Sübhânallahive bi-hamdihi) güzel kelimesini aç›klamakdad›r:Allahü teâlâya hamd olsun! Onun sevgili Peygamberine bizden düâlarve selâmlar olsun. Bir kul, ibâdet ederken, bu ibâdetde bulunan her güzelli¤ive iyili¤i Allahü teâlâdan bilmelidir! Çünki, Onun güzel terbiye etmesindenve ihsân›ndand›r. ‹bâdetde kusûr ve afla¤›l›k bulunursa, bunlar›n hepsikuldan gelmekdedir. Kulun özünde bulunan kötülükden hâs›l olmakdad›r.Hiçbir kusûru, afla¤›l›¤› Hak teâlâdan bilmemelidir. O makâmda, yaln›ziyilik, güzellik ve kemâl vard›r. Bunun gibi, bu âlemde bulunan her güzellikve üstünlük Allahü teâlâdand›r. Her kötülük ve afla¤›l›k da, mahlûklardand›r.Çünki mahlûklar›n asl›, özü ademdir. (Adem) de, her kötülü¤ünve afla¤›l›¤›n bafllang›c›d›r. [(Adem), yokluk demekdir.](Sübhânallahi ve bi-hamdihi) güzel kelimesi, bu iki fleyi aç›kca bildirmekdedir.Hak teâlân›n tenzîhini ve takdîsini ya’nî Ona yak›flmayan afla¤›l›klardanve kötülüklerden uzak oldu¤unu çok güzel bildirmekdedir.Bu güzel kelime, flükr yapma¤›, hamd etmekle bildirmekdedir. Çünkihamd, her flükrün bafl›d›r. Hak teâlân›n güzel s›fatlar›na ve ifllerine ve bütünni’metlerine ve büyük ihsânlar›na hamd kelimesi ile flükr edilmekdedir.Bunun içindir ki, hadîs-i flerîfde, (Bir kimse, bu güzel kelimeyi gündüzveyâ gece, yüz kerre söylerse, o gün veyâ o gece, hiç kimse onun kadar sevâbkazanamaz. Ancak onun gibi söyliyen kazan›r) buyuruldu. Baflkalar›-n›n ibâdeti, onunla nas›l bir olabilir ki, o kimse, bu güzel kelimenin son parças›ile, bütün iyiliklerin ve ibâdetlerin flükrünü yapm›fl olmakdad›r. Bu güzelkelimenin bafl taraf› ise, ayr›ca Hak teâlây› kötülüklerden ve afla¤›l›klardantenzîh ve takdîs etmekdedir. O hâlde, bu güzel kelimeyi her gün veher gece yüz kerre okumal›y›z! ‹nsanlar› iyi iflleri yapma¤a, ancak Allahüteâlâ kavufldurur.– 492 –