buraya

sa, ortada ne ayna vard›r, ne de aynada görünen birfley vard›r. Allahü teâlâbirfleye benzetilemez. Ârifin bekâ buldu¤u kemâller, Allahü teâlân›naynas›nda görülünce orada onlarla, anlafl›lam›yan bir ba¤l›l›k hâs›l olunca,ârifin kendisine dedi¤i (Ben) kelimesi, o makâmda, o kemâllere söylenir.Kendini o kemâller olarak görür. Benli¤in (Kabe-kavseyn) makâm›nda ulafld›¤›en son makâm buras›d›r.O¤lum, iyi dinle ve iyi anla! Güzelli¤in ve iyili¤in göründü¤ü sûretleri gösterenayna canl› olsa ve bilici olsa, güzelli¤i, iyili¤i göstermek ona tatl› olurdu.Bundan çok sevinirdi. Hakîkati gösteren aynada, tatl› ve ac› olmaz.Çünki, lezzet ve elem, mahlûklarda olur. Fekat, o yüksek makâma uygun olanve noksânl›k ve de¤ifliklik olm›yan birfley vard›r. Fârisî beyt tercemesi:Hâf›z›n ba¤›rmas› bofluna de¤ildir;söylenecek, flafl›lacak sözlerin yeridir!O mertebede anlafl›lmaz hâle gelen, bu kemâller, insandaki Âlem-i halkanisbetle Âlem-i emr gibidirler. (Kendini anl›yan, Rabbini anlam›fl olur)sözünün inceli¤ini buradan anlamal›d›r. O yüksek aynada görünen kemâller,Zât-i ilâhîdeki toplulu¤un aç›lm›fl, yay›lm›fl hâlleridir. O topluluklaanlafl›lmaz bir ba¤lant› hâs›l etmifllerdir. Anlafl›lmaz olarak birleflmifllerdir.Cemâl-i ilâhînin aynas› olmufllard›r. O toplulukda, vehm ve hayâl bak›m›ndanbir aç›lmak, yay›lmak hâs›l olmufldur. Bu da, ârifin benli¤inin yükselmesinesebeb olmufldur. Bu kemâl (Ev-ednâ) âyet-i kerîmesinde bildirilenmakâmd›r. Fârisî m›sra’ tercemesi:Buraya gelince, kalemin ucu k›r›ld›.Nihâyetin nihâyeti, sonun sonu, iflte bu kadar anlat›labilir. Yüksek mertebedekilerde, bunu anlamakdan çok uzakd›r. Câhiller için art›k ne denilebilir?Yükseklerin seçilmiflleri aras›nda da, bu ni’mete kavuflan ve buma’rifete eriflen pekazd›r. Fârisî beyt tercemesi:Dilenci evine, gelirse sultân,ey hoca, sen bu ifle flaflma hemân!Bu nihâyet, zuhûrlar, tecellîler bak›m›ndan nihâyetdir. Bundan sonra,hiçbir tecellî ve zuhûr olmaz. Arabî beyt tercemesi:Bundan sonras›n› anlatmak çok incedir,anlatmamak dahâ iyi olan da vard›r.Do¤ru yolda gidenlere ve Muhammed Mustafân›n izinde olanlara selâmolsun “aleyhi ve alâ âlihi ve alâ cemî’il-enbiyâ-i vel-mürselîn ve alâ âl-i küllinve alâ melâike-til-mukarrebîn salevâtü vetteslîmâtü vetteh›yyâtü vel-berekâtüetemmühâ ve ekmelühâ ûlâhâ ve a’lâhâ ve edvâmühâ ve ebkâhâ vee’ammühâ ve eflmelühâ”!– 479 –