buraya

a¤lan›p oturmal›d›r. O emr etmedikce, zikr bile yapmamal›d›r. Onun yan›ndafarz ve sünnet nemâzlardan baflka nemâz k›lmamal›d›r. Bir sultân›nvezîri, sultân›n yan›nda iken, kendi elbisesine bakar. Eli ile kufla¤›n› düzeltir.O anda, sultân ona bak›yordu. Kendinden baflkas› ile oldu¤unu görünce,onu azarl›yarak, benim vezîrim olas›n da, benim karfl›mda, elbisenin kufla¤›ile oyn›yas›n. Buna dayanamam diyerek onu azarlar. Düflünmelidir ki,bu alçak dünyân›n iflleri için, ince edeblere dikkat edilince, Allaha kavuflduranifllerde edebleri tâm ve olgun olarak gözetmek ne kadar çok lâz›molaca¤› anlafl›l›r. Kendi gölgesi, onun elbisesine veyâ gölgesine düflmiyecekbir yerde durma¤a veyâ oturma¤a dikkat etmelidir. Onun nemâz k›ld›¤› yerehiçbir zemân basmamal›d›r. Onun abdest ald›¤› yerde abdest almamal›d›r.Onun kulland›¤› kablar› kullanmamal›d›r. Onun yan›nda, birfley yimemeli,içmemeli ve kimse ile konuflmamal›d›r. Hiç kimseye, hiçbir yerebakmamal›d›r. O yok iken, onun bulundu¤u yere do¤ru ayak uzatmamal›d›r.O yere do¤ru tükürmemelidir. Onun her yapd›¤›n›, her söyledi¤ini, yanl›flgörünse bile, do¤ru ve iyi bilmelidir. O herfleyi ilhâm ile ve izn ile yapar.Bunun için, hiçbir ifline, birfley söylenemez. ‹lhâm›nda hatâ olsa bile, ilhâmdayan›lmak, ictihâdda yan›lmak gibidir. Ayblamak ve karfl› gelmek câiz olmaz.Bu yolda vâs›ta olan› seven bir kimseye, Onun her yapd›¤› ve her sözüsevgili gelir. Ona karfl›l›k vermenin yeri olmaz. Her iflde, yimekde, içmekde,elbise giymekde, yatmakda ve ibâdetlerde, hep ona uymal›d›r. Nemâz›onun gibi k›lmal›d›r. F›kh›, onun ibâdetlerini görerek ö¤renmelidir. Fârisîbeyt tercemesi:Bir güzelin yan›nda bulunsa kifli,Ba¤ ve bostân ve güllerle olmaz ifli.Onun hiçbir ifline, hiçbir sözüne, hardal dânesi kadar bile karfl›l›k vermemelidir.Karfl›l›k veren mahrûm kalmakdan kurtulamaz. ‹nsanlar›n enafla¤›s›, bu büyüklerde kusûr gören kimsedir. Allahü teâlâ, bu büyük belâdanbizleri korusun! Onda bir hârika, bir kerâmet aramamal›d›r. Gönlündenböyle birfley geçirmemelidir. Bir mü’minin, bir Peygamberden, birmu’cize istedi¤i, hiç görülmüfl müdür? Kâfirler ve inanm›yanlar mu’cize ister.Fârisî iki beyt tercemesi:Mu’cizeden maksad, düflman› k›rmakd›r.Nebîyi sevmek demek, ona uymakd›r.Îmâna gelmez herkes, mu’cize ile,Îmâna kavuflur insân muhabbetle.Gönlünde bir flübhe hâs›l olursa, hemen bildirmelidir. fiübhesi çözülmezse,kusûru kendinde bilmelidir. Pîrde hiçbir kusûr görmemelidir. Rü’yâlar›n›ondan saklamamal›d›r. Ta’bîrlerini ondan beklemelidir. Kendi yapd›-¤› ta’bîri de söylemeli, do¤ru olup olmad›¤›n› sormal›d›r. Kendi keflflerinegüvenmemelidir. Bu dünyâda, do¤ru ile yanl›fl kar›fl›kd›r. Hakl› ile haks›zbir aradad›r. S›k›flmad›kça ve izn almad›kça ondan ayr›lmamal›d›r. Ondanayr›l›p baflkas›na gitmek, mürîdli¤e yak›flmaz. Sesini, onun sesinden yükseltmemelidir.Onunla yüksek sesle konuflmak, edebsizlik olur. Kendine gelenher feyzi, her keflfi, ondan bilmelidir. Rü’yâda, baflka fleyhlerden feyz– 463 –