buraya

perde olmazlar. Arabî beyt tercemesi:Ni’mete kavuflanlara âfiyet olsun?zevall› âfl›k, birkaç damla ile doysun!‹yi dinle! Allahü teâlâ, anlay›fl›n› artd›rs›n! Bu büyüklerin cezbeleri iki dürlüdür:Birincisi, hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîkdan gelmekdedir. Bu bak›mdan,yollar›, bu hazrete ba¤l›d›r” rad›yallahü anh”. Buna kavuflmak, husûsî bir teveccühile olur. Bütün varl›klar›, varl›kda durduran budur. Kendinden geçmekve kendini yok bilmek bu cezbede olur. Bu yolun ikinci cezbesi, Behâüddîn-iBuhârîden gelmekdedir. [O zemân bafllam›fld›r.] Zât-i ilâhî ile olmakdanhâs›l olur. Bu cezbe, Hâce hazretlerinden, birinci talebesi olan, hâceAlâ’üddîn hazretlerine geldi. Kendisi, zemân›n›n kutb-i irflâd› oldu¤undan,bu cezbeyi elde etmek için de bir yol kurdu. Bu yola, bu Silsile-i aliyyede,(Alâiyye yolu) denildi. Büyükler buyuruyor ki, en k›sa yol, (Alâiyye yolu)dur.Bu cezbe, Behâüddîn-i Buhârî hazretlerinden gelmekde ise de, bu elde etmekyolunu bulan, hâce Alâ’üddîn-i Attâr hazretleridir “kaddesallahü teâlâesrârehümâ”. Do¤rusu, bu yolu çok bereketlidir. Bu yolda az ilerlemek,baflka yollarda çok ilerlemekden dahâ fâidelidir. Zemân›m›za gelinciye kadar,Alâiyye Ahrâriyye silsilesinin büyükleri, bu ni’mete kavuflmufllard›r. Tâlibleribu yolda yetifldirmifllerdir. Hâce Ubeydüllah-i Ahrâr hazretleri, bu büyükni’meti, Ya’kûb-i Çerhî hazretlerinden ald›. Ya’kûb-i Çerhî “aleyhimürr›dvân”,hâce Alâ’üddîn hazretlerinin halîfelerinden idi.Hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîkdan gelen cezbeyi elde etmek için de, baflkabir yol kurulmufldur. Bu yol (Vukûf-i adedî)dir.Cezbeden sonra hâs›l olan sülûk de, iki dürlüdür, hattâ çok dürlüdür: Birisi,Ebû Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü teâlâ anh” hazretlerini maksada kavuflduranyoldur. Peygamberlerin sonuncusu “aleyhissalâtü vesselâmü vetteh›yye”de bu cezbe ve bu sülûk ile vâs›l olmufldur. Eshâb-› kirâm “r›dvânullahiteâlâ ve tekaddese aleyhim ecma’în” aras›nda Resûlullaha en çok ihlâs›olan ve Resûlullahda fânî olan, hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk oldu¤u için buyola kavufldu. Bu cezbe ve sülûk, imâm-› Ca’fer-i Sâd›k hazretlerine oldu-¤u gibi ulafld›. ‹mâm›n annesi, hazret-i S›ddîk›n soyundan oldu¤u için,imâm-› Ca’fer-i Sâd›k, (Ebû Bekr, beni iki kerre meydâna getirdi) buyurmufldur.[Böylece, S›ddîkdan gelen cezbeyi ve onun soyundan oldu¤unu bildirmifldir.]‹mâm hazretleri, yüksek babalar›ndan da, baflka bir nisbet alm›flve bu iki yolu kendisinde toplam›fld›. Bu cezbeyi, onlardan gelen sülûk ilebirlefldirdi. Bu sülûk ile maksada vard›. ‹ki sülûk aras›ndaki ayr›l›k flöyledirki, hazret-i Emîr “kerremallahü vecheh”, (Seyr-i âfâkî) ile ilerlemifldir.Hazret-i S›ddîk›n sülûkü, âfâka o kadar ba¤l› kalmaz. Cezbe odas›n›n d›vâr›delinerek maksada yetifldirme¤e benzer. Birinci sülûkde ma’rifetler hâs›lolur. ‹kincisinde, tâlibi muhabbet kaplar. Bunun için, hazret-i Emîr, ilmflehrinin kap›s› oldu. Hazret-i S›ddîk ise, O Serverin “aleyhissalâtü vesselâm”h›lletinden pay ald›. Hadîs-i flerîfde, (Halîl edinseydim, Ebû Bekri halîledinirdim) buyuruldu. Hazret-i imâm-› Ca’fer-i Sâd›k cezbe ile sülûk-i âfâkîyitoplad›¤› için, muhabbetden ve ma’rifetden çok pay ald›. Çünki, cezbesimuhabbete, sülûki ise ilmlere ve ma’rifetlere kaynak idi. ‹mâm-› Ca’fer-iSâd›k “rahmetullahi aleyh” bu birleflik nisbeti, sultân-ül’ârifîn Bâyezîd-i– 455 –