buraya

Bedenin hastal›¤›, ibâdetlerin yap›lmas›n› güçlefldirdi¤i gibi, (Bât›n)›n[kalbin ve rûhun] hasta olmas› da güçlefldirir. Allahü teâlâ, islâmiyyeti,nefs-i emmâreyi, [ya’nî kötülük isteyici] arzûlar›ndan, âdetlerinden vazgeçirmek için gönderdi. Nefsin istekleri ve islâmiyyetin istekleri birbirininz›dd›d›r, aksidir. O hâlde, ibâdetleri yapmakda güclük çekmek, nefsin kötülü¤ünügösteren bir alâmetdir. Nefsin arzûlar›n›n kuvveti, bu güçlü¤ün çoklu¤uile ölçülür. Nefsin hevâs› [istekleri] kalmay›nca, güçlük de kalmaz.Sôfiyye-i aliyyeden ba’z›s›n›n, insanda ihtiyâr›n bulunmad›¤›n› veyâkuvvetsiz oldu¤unu gösteren birkaç sözünü yukar›da yazm›fld›k. Tesavvufbüyüklerinin, islâmiyyete uym›yan sözlerine, hiç k›ymet verilmez. Nerdekald› ki, huccet ve sened olarak kullan›ls›n. Ya’nî, bir iddi’ây›, düflünceyiisbât için böyle sözleri flâhid getirmek, hiç do¤ru olmaz. fiâhid, sened olacak,uyulabilecek, ancak Ehl-i sünnet âlimlerinin sözleridir. Sôfiyye-i aliyyeninsözlerinden, âlimlerin sözüne uygun olanlar, kabûl edilir. Uym›yanlar›,kabûl edilmez. Burada da yine bildirelim ki, Sôfiyye-i aliyyeden, hâlleri,keflfleri do¤ru olanlar, islâmiyyete uym›yan hiçbirfley söylememifl veyapmam›fld›r. Keflflerinden, hâllerinden, islâmiyyete uym›yanlar›n, yanl›floldu¤unu anlarlar. ‹slâmiyyete muhâlif olan sözlere ve hareketlere do¤rudiye sar›lmak, z›nd›kl›k, ilhâd ya’nî dinsizlik alâmetidir.fiunu da ilâve edelim ki, Sôfiyye-i aliyyenin islâmiyyete uym›yan ba’z›sözleri, hâlin kaplad›¤› zemânda, keflf yolu ile anlad›klar› bilgilerdir ki, ozemân, akl ve flü’ûrlar› örtülü oldu¤undan, özrlü say›l›rlar ve keflfleri yanl›flolmufldur. Baflkalar›n›n, böyle keflflere, sözlere uymas› câiz de¤ildir. Böylesözlere, islâmiyyete uyacak fleklde ma’nâ vermek, kelimelerden anlafl›-lan ma’nây› b›rak›p, meflhûr olm›yan ma’nâlar›n› vererek, islâmiyyete uydurmaklâz›md›r. Çünki âfl›klar›n, muhabbet serhofllar›n›n sözleri, çeflidlima’nâlara gelir. Bu ma’nâlar aras›ndan, do¤ru ve onlar›n büyüklü¤üneyak›flan ma’nây› bulup, öyle kabûl etmek lâz›md›r.[Zemân›m›zdaki din câhilleri, Muhyiddîn-i Arabî, Celâleddîn-i Rûmî,Niyâzî-i M›srî gibi büyüklerin “kaddesallahü teâlâ esrârehümül’azîz”, böylesözlerini ele alarak, tesavvufa, tesavvufculara sald›r›yor. Yazd›klar› kitâblarda,Evliyân›n sözlerine yanl›fl ma’nâlar vererek, hattâ, onlar›n sözüdiyerek, uydurma fleyler yaz›yor. O derin âlimleri, islâmiyyet düflman›imifl gibi gösterme¤e çal›fl›yorlar. Cenâb-› Hak, böyle zevall›lara, islâmiyyeti,tesavvufu anlamak nasîb etsin! Âmîn.]290‹K‹YÜZDOKSANINCI MEKTÛBBu mektûb, molla Muhammed Hâflime yaz›lm›fld›r. Allahü teâlân›n,‹mâm-› Rabbânî hazretlerine bafllang›cda ihsân etmifl oldu¤u yolu bildirmekdedir:Bismillâhirrahmânirrahîm. Âlemlerin rabbi olan Allahü teâlâya hamdolsun! Peygamberlerin en üstününe ve Onun temiz olan Âlinin ve Eshâb›-n›n hepsine salât ve selâm olsun “salevâtullahi teâlâ aleyhi ve alâ âlihi veEshâbihi ecma’în”! Tesavvuf âlimlerinin yollar› aras›nda en k›sa, en uygun,– 447 –