buraya

meydâna ç›kmas› için u¤raflmak, bedene gelince, teveccühü unutanlar için lâz›md›r.Çal›flmalar›, sanki önceki teveccühü hât›rlatmak içindir. O kaç›r›lm›flolan ni’meti bulmak içindir. Eski teveccühü unutanlar, ad› geçen sâb›klardandahâ latîf yarad›l›fll›d›rlar. Çünki eski teveccühün hepsini unutmak, teveccühüntâm oldu¤unu ve onda yok olmufl oldu¤unu gösterir. Teveccühü unutmamak,böyle de¤ildir. Böyle olmakla berâber, sâb›klar›n teveccühleri, bütünvarl›klar›na yay›lm›fl, ifllemifldir. Bedenleri de, rûhlar› gibi olmufldur. Sevilmiflve seçilmifl olanlar da böyledir. Fekat, sevilmifllerdeki yay›l›fl ile sâb›klardakiyay›l›fl, baflkad›r. Birfleyin kendisi ile görüntüsünün baflka olmalar›gibidir. Buna kavuflanlar, böyle oldu¤unu iyi bilirler. Evet, kavuflan muhiblerdeve olgunlaflan mürîdlerde de bu yay›l›fl vard›r. Fekat, flimflek gibi gelipgeçicidir, sürekli de¤ildir. Devâml› yay›lma, ancak sevilmifl olanlar içindir.MA’R‹FET 2: Erbâb-› kulûb meczûblar›, kalb makâm›nda yerleflinceve o makâm›n ma’rifetine ve flü’ûruna kavuflunca, tâliblere fâideli olabilirler.Bunlar›n yan›nda bulunanlarda, kalbin çekilmesi ve muhabbeti hâs›l olabilir.Fekat kendileri, kemâle yetiflmifl olmad›klar› için, yan›nda bulunanlarda olgunlaflamazlar. (Nâk›sdan kâmil gelmez) demifllerdir. Bunlar, yan›ndakilerikavuflduramaz iseler de, sülûk erbâb›ndan dahâ fâideli olurlar. Çünki,sülûkün sonuna varsalar ve müntehîlerin cezbine kavuflsalar da, (Seyr-ianillah-i billah) ile, kalb makâm›na indirilmemifllerdir. Bu âleme döndürülmemiflolan müntehî, baflkalar›n› yetifldirmek, onlara fâide vermek makâm›-na mâlik olmaz. Onun âleme teveccühü, ba¤l›l›¤› kalmam›fld›r ki, fâide verebilsin.Kendisine uyulan kimse, bir geçiddir. Çünki, geçid makâm› olan,kalb makâm›na inmifldir. Rûhdan ve nefsden fâidelenmekdedir. Rûh yolu ile,yukar›dan istifâde etmekde, nefs yolu ile afla¤›ya fâide vermekdedir. OnunAllahü teâlâya teveccühü ile insanlara teveccühü bir aradad›r. ‹kisinden biri,ikincisine perde olmaz. ‹fâdeyi ve istifâdeyi birlikde yapmakdad›r. Tesavvufbüyüklerinden birkaç› fleyhin bir geçid olmas›na, Hak ile halk aras›ndaarac› olmas›d›r diyorlar. Teflbîhi ve tenzîhi kendinde toplam›fld›r diyorlar. ‹yibilmelidir ki, geçid olma¤› böyle anlamak sekrden ileri gelmekdedir. Rehberlikise, sahv hâlidir. fiü’ûrlu olmakd›r. Öyle sözler, bu makâm›na yak›flmaz.Çünki bu makâmda, onlar›n nefsleri, rûhun her taraf› kaplayan nûrlar›içindedir. Nûrlar›n içinde bulunmas›, sekre sebeb olmufldur. Kalbin geçidolmas› makâm›nda ise, nefs ve rûh birbirinden ayr›lm›fld›r. Bundan dolay›,burada sekr olamaz. Burada, da’vet makâm›na uygun olan sahv vard›r.Olgun olan zât› kalb makâm›na indirdikleri zemân, geçid gibi oldu¤u için,âlemle ba¤l›l›k hâs›l eder. Yarad›l›fl› uygun olanlar› yetifldirir. Hâlleri de¤iflmiyenmeczûbun da, kalb makâm›nda bulundu¤u zemân, âlemle ba¤l›l›¤›vard›r. Tâliblere teveccüh eder. Kalbin çekilmesi ve muhabbeti olsa bile, çekilme¤eve muhabbete kavuflmufldur. Bundan dolay›, tâliblere fâideli olur.fiunu da bildirelim ki, hâli de¤iflmeyen meczûbun verdi¤i fâide mikdâr›, geridönmüfl müntehînin yapd›¤› fâideden dahâ çokdur. Müntehînin fâidesi ise,meczûbun fâidesinden dahâ k›ymetlidir. Çünki geri dönmüfl müntehîninâlem ile ba¤l›l›¤› var ise de, bu ba¤l›l›k, görünüfldedir. Do¤rusuna bak›l›rsa,âlemden ayr›d›r. Asla do¤rudur. Onunla bâkîdir. Meczûb ise, âleme s›-k› ba¤l›d›r. Âlemin bir parças›d›r. Âlemin bâkî oldu¤u bekâ ile bâkîdir. ‹fltebunun için, tâlibler, meczûba tâm yak›nd›rlar. Bunun için, ondan dahâ çok– 430 –