buraya

sonra, Bekâ-billah ile flereflenen kimseye nasîb olur. Bunun (‹lm-i husûlî)si,(‹lm-i huzûrî)ye dönmüfldür. Bu sözümüzü dahâ aç›kl›yal›m: Bir kimsenin,kendi d›fl›nda bulunan birfleyi bilmesi için, o fleyin görüntüsünün zihnde hâs›lolmas› lâz›md›r. Görüntü hâs›l olmaks›z›n bilme¤e, (‹lm-i huzûrî) denir.‹nsan kendisini, ilm-i huzûrî ile bilir. Çünki kendisi, kendi zihninde vard›r.(‹lm-i husûlî)de, bilinen fleyin görüntüsü zihnde bulundukca, o fley bilinir.Zihndeki sûret yok olunca, o fley unutulur. Bundan dolay›, ilm-i husûlî devâml›olamaz. ‹lm-i huzûrî böyle de¤ildir. Bilinen fley, hiç unutulmaz. ‹nsankendisini, ilm-i huzûrî ile bilmekdedir. Kendisi zihnde hep var oldu¤undan,insan kendini hiç unutmaz. Bekâ-billah, ilm-i huzûrî ile olur. Hiçunutulmaz. Bunu yanl›fl anlamamal›d›r. Bekâ-billah, kendini Hak bulmakd›rsanmamal›d›r. Tesavvufculardan birkaç› burada yan›ld›. (Hakk-ulyakîn)inböyle oldu¤unu sand›. Öyle de¤ildir. Tâm Fenâdan sonra hâs›l olanBekâ-billah›n böyle bilgileri yokdur. Onlar›n söyledikleri hakk-ul-yakîn,cezbede hâs›l olan Bekâ-billah ile uygundur. Bizim bildirdi¤imiz Bekâ isebaflkad›r. Fârisî m›sra’ tercemesi:Bu flerâb› tatmad›kca, tad›n› anl›yamazs›n!Görülüyor ki, Bekâ-billah devâml›d›r. Burada unutmak hiç olmaz. Bekâ-billahhâs›l olmad›kca devâm olamaz. Çoklar›na ve hele Ebû Bekr-i S›ddîkdangelen yolda olanlara, bu makâma yetiflmeden önce, devâml› görünürise de do¤rusu, bizim bildi¤imizdir. ‹flin içyüzü, bize bildirilen gibidir.Herfleyin do¤rusunu ancak Allahü teâlâ bilir. Herkesin dönüflü Onad›r. Geçmifldeve gelecekde her hamd, âlemlerin rabbi olan Allahü teâlâ içindir.Onun Resûlüne devâml› ve sonsuz düâlar ve selâmlar olsun!286‹K‹YÜZSEKSENALTINCI MEKTÛBBu mektûb, mevlânâ Emânullaha yaz›lm›fld›r. Kur’ân-› kerîmden vehadîs-i flerîflerden ç›kar›lan do¤ru i’tikâd›n, Ehl-i sünnet i’tikâd› oldu¤u bildirilmekdedir:Bismillâhirrahmânirrahîm. Allahü teâlâ, sana do¤ru yolu göstersin! ‹yibil ki, Allah yolunda bulunmak isteyene, önce lâz›m olan fley, i’tikâd›n› düzeltmekdir.Do¤ru i’tikâd, Ehl-i sünnet âlimlerinin, Kur’ân-› kerîmden vehadîs-i flerîflerden ve Eshâb-› kirâmdan ö¤rendikleri, anlad›klar› i’tikâdd›r.Kur’ân-› kerîmin ve hadîs-i flerîflerin ma’nâs›n› do¤ru anl›yan, do¤ru yolunâlimleridir. Bunlar da, Ehl-i sünnet vel-cemâ’at âlimleridir. Bunlar›n anlad›¤›,bildirdi¤i ma’nâlara uym›yan herfleye, akla, fikre, hayâle iyi gelse deve tesavvuf yolunda keflf ve ilhâm ile anlafl›lsa da, hiç k›ymet vermemelidir.Bu büyüklerin anlad›¤›na uym›yan bilgilerden, bulufllardan Allahü teâlâyas›¤›nmal›d›r. Meselâ, ba’z› âyetlerden ve hadîs-i flerîflerden (Tevhîd-ivücûdî) anlafl›lmakdad›r. Ba’z›lar›ndan da, ihâta, sereyân, kurb vema’›yyet ma’nâlar› ç›kmakdad›r. Fekat, (Ehl-i sünnet âlimleri), bu âyet-i kerîmelerdenve hadîs-i flerîflerden, böyle ma’nâlar anlamad›. Ya’nî Allahüteâlân›n bu âlem içinde olmas›n›, mahlûklar› kaplad›¤›n›, bunlarla birleflikoldu¤unu, kendisinin yak›n oldu¤unu, berâber oldu¤unu anlamad›lar. Böy-– 420 –