buraya

24Y‹RM‹DÖRDÜNCÜ MEKTÛBBu mektûb, K›l›nc Hâna yaz›lm›fld›r. Sofînin kâin ve bâin oldu¤u ve kalbinbirden fazla fleye ba¤lanm›yaca¤› ve muhabbet-i zâtiyye hâs›l olunca sevgilidengelen elemlerle ni’metlerin müsâvî oldu¤u ve mukarreblerle ebrâr›nibâdetleri aras›ndaki baflkal›¤› ve kendini yok bilen Evliyâ ile insanlar›da’vet için geri dönmüfl olan Evliyân›n baflkal›klar› bildirilmekdedir:Allahü teâlâ, Peygamberlerin en üstünü hurmetine “aleyhi ve alâ âlihissalevâtüvetteslîmât” size selâmet ve âfiyet versin! Hadîs-i flerîfde, (Kifli,sevdi¤i ile birlikde olur) buyuruldu.Kalbinde, Allahdan baflka hiçbirfleyin sevgisi kalmayan ve ancak Onu“teâlâ ve tekaddese” dileyen kimselere “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în”müjdeler olsun. Bu hadîs-i flerîfe göre, bu kimse, Allahü teâlâ ile berâberolur. Görünüflde insanlar ile birlikde ve onlarla al›fl veriflde ise de, hakîkatdeAllahü teâlâ iledir. Kâin ve bâin olan sofînin hâli böyledir. Bu sofî,Allahü teâlâ ile (Kâin)dir. Ya’nî Allahü teâlâ ile bulunur ve insanlardan(Bâin)dir. Ya’nî ayr›d›r. Yâhud, görünüflde insanlar ile kâindir. Hakîkatdeise insanlardan bâindir. Kalb, ya’nî gönül birden fazla fleyi sevmez. Bu birfleye olan sevgisi kesilmedikçe baflka fleyi sevemez. Kalbin mal, evlâd,mevk›’, medh olunmak gibi çeflidli arzûlar› ve ba¤lant›lar› ve sevdikleri görülürise de bu sevgilileri hakîkatde hep bir sevgilisi içindir. O biricik sevgiliside, kendi nefsidir. Onlar›n hepsini, kendi nefsi için sevmekdedir.Bunlar›, hep kendi nefsi için istemekdedir. Onlar›n nefslerini düflünmemekdedir.Nefsine olan sevgisi kalmazsa, nefsi için onlara olan sevgisi de kalmaz.Bunun içindir ki, kul ile Rabbi aras›ndaki perde, kulun kendi nefsidir.Çünki hiçbirfleyi o fley için sevmemekdedir. Onun için hiçbirfley perdeolmaz. Kul, hep nefsini düflünmekdedir. Bunun için perde, yaln›z kendisidir.Baflka hiçbir fley de¤ildir. Kul, kendinin nefsini düflünmekden büsbütünkesilmedikçe Rabbini düflünemez. Allahü teâlân›n sevgisi onun kalbineyerleflemez. Bu büyük ni’met, ancak tam fenâ hâs›l oldukdan sonra eldeedilebilir. Mutlak olan Fenâ da, Tecellî-i zâtîye ba¤l›d›r. Çünki, ortal›kdankaranl›¤›n kalkmas›, ancak, parlak olan güneflin do¤mas› ile olur.(Muhabbet-i zâtiyye) denilen bu sevgi hâs›l olunca, sevgilinin ni’metleri veelemleri, sevenin yan›nda eflid olur. Bu zemân, ihlâs hâs›l olur. Rabbine ancakOnun için ibâdet eder. Kendi nefsi için de¤il. ‹bâdeti, ni’metlere kavuflmakiçin olmaz. Çünki, ona göre ni’metlerle azâblar aras›nda baflkal›kyokdur. ‹flte bu hâl mukarreblerin derecesidir.Ebrâr böyle de¤ildir. Bunlar, Allahü teâlâya ni’metlerine kavuflmakiçin ve azâb›ndan korkduklar› için ibâdet ederler. Bu iki dilekleri ise, nefslerininarzûlar›d›r. Çünki bunlar, Allahü teâlân›n zât›n› sevmek se’âdetinekavuflmam›fllard›r. Bunun için (Ebrâr›n hasenât›, mukarreblerin seyyiât› olmufldur).Çünki, ebrâr›n hasenât›, bir bak›mdan hasenâtd›r. Baflka bak›mdanseyyiât olur. Mukarreblerin hasenât› ise, her bak›mdan hasenâtd›r.Ya’nî iyilikdir. Evet, mukarreblerden, tam Bekâya kavufldukdan ve bu sebeblerâlemine indikden sonra, Allahü teâlâya, korku ile ve ni’metlerinekavuflmak için ibâdet eden de vard›r. Fekat, bunlar›n korkular› ve arzûla-– 42 –