buraya

dar azal›r. Müstehab olan vaktler, cemâ’at ile k›lmak için, mescide gitmekiçindir. Nemâz› k›lmadan vakti ç›karsa, adam öldürmüfl gibi büyük günâholur. Kazâ etmekle, bu günâh afv olmaz. Yaln›z borc ödenir. Bu günâh› afvetdirmek için, tevbe-i nasûh yapmak veyâ hacc-i mebrûr yapmak lâz›md›r.(‹bn-i Âbidîn).]Nemâzda Kur’ân-› kerîmi sünnet olan mikdârda okumal›d›r. Rükû’deve secdelerde hareketsiz durmak, herhâlde lâz›md›r. Çünki, farz veyâ vâcibdir.Rükû’den kalk›nca, öyle dik durmal›d›r ki, kemikler yerlerine yerleflsin.Bundan sonra, bir mikdâr, bu fleklde durmak farzd›r veyâ vâcibveyâ sünnet demifllerdir. ‹ki secde aras›nda oturmak da böyledir. Bunlaraherhâlde çok dikkat etmelidir. Rükû’de ve secdelerde tesbîh en az üç kerredir.Ço¤u yedi veyâ onbirdir. ‹mâm için ise, cemâ’atin hâline göredir. Kuvvetlibir insan›n, s›k›nt›s› olmad›¤› zemânlarda, yaln›z k›larken, tesbîhleri,en az mikdârda söylemesi, ne kadar utanacak bir hâldir. Hiç olmazsa, beflkerre söylemelidir. Secdeye yatarken, yere dahâ yak›n a’zây›, yere dahâ evvelkoymal›d›r. O hâlde, önce dizler, sonra eller, dahâ sonra burun, ensonra da al›n konur. Dizlerden ve ellerden, evvelâ sa¤lar yere konur. Secdedenkalkarken, yukar›da olan a’zâ evvel kald›r›l›r. O hâlde, evvelâ al›nkald›r›lmal›d›r. Ayakda iken, secde yerine, rükû’de iken ayaklara, secdedeburun ucuna ve otururken iki ellere veyâ kuca¤›na bak›l›r. Bu söyledi-¤imiz yerlere bak›p da, gözler etrâfa kaymaz ise, nemâz, cem’›yyetle k›l›-nabilir. Ya’nî kalb de, dünyâ düflüncelerinden kurtulabilir. Huflû’ hâs›lolur. Nitekim, Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” böyle buyurmufldur.El parmaklar›n› rükû’de açmak ve secdede birbirlerine yap›fld›rmaksünnetdir. Bunlara da dikkat etmelidir. Parmaklar› aç›k yâhud bitiflikbulundurmak sebebsiz, bofl fleyler de¤ildir. ‹slâmiyyetin sâhibi [ya’nî Peygamberimiz“sallallahü aleyhi ve sellem”] fâidelerini düflünerek böyleyapm›fld›r. Bizler için, islâmiyyetin sâhibine uymak kadar büyük bir fâideyokdur “aleyhissalevâtü vesselâm”. Bu söylediklerimiz, f›kh kitâblar›ndabildirilen fleyleri yapma¤a teflvîkdir, heveslendirmekdir. Allahü teâlâ, bizeve size islâmiyyetin gösterdi¤i sâlih iflleri yapmak nasîb etsin! Peygamberlerinseyyidi, efendisi, en iyisi, en üstünü hurmeti için “aleyhi ve aleyhimve alâ âli küllin minessalevâti efdalühâ ve minetteslîmâti ekmelühâ”,bu düâm›z› kabûl buyursun! Âmîn. Îmân› tashîh etdikden sonra, e¤er nemâz›nfâidesini ve ona mahsûs üstünlükleri anlamak isterseniz, üç mektûbuokuyunuz! Bunlardan birini o¤lum Muhammed Sâd›ka, ikincisini mîrMuhammed Nu’mâna, üçüncüsünü Tâceddîn hazretlerine yazm›fld›m.[Bunlar, (Mektûbât)›n birinci cildinde [Mektûbât Tercemesinde] 260, 261ve 263. cü mektûblard›r.‹nsan›n yükselmesini, se’âdet-i ebediyyeye kavuflmas›n›, bir tayyâreninuçmas›na benzetirsek, i’tikâd ile amel, ya’nî îmân ile ibâdet, bunun gövdesive motorlar› gibidir. Tesavvuf yolunda ilerlemek de, bunun enerji maddesi,ya’nî benzini demekdir. Maksada ulaflmak için, tayyâre elde edilir.Ya’nî, îmân ve ibâdet kazan›l›r. Harekete geçmek için, kuvvet maddesi ya’nîtesavvuf yolunda ilerlemek lâz›md›r.]Tesavvuf, ehl-i sünnet i’tikâd›ndan ve islâmiyyetin emrlerinden baflkafleylere kavuflmak için de¤ildir. Ehl-i sünnet i’tikâd›n›n yakînî ve vicdânî ol-– 379 –