buraya

aflka sebebden ileri gelmekdedir. Bu sebebi anl›yanlar ancak, vahyi, mele¤ingelmesini görmekle flereflenen, seçilmifl bahtiyârlard›r. Bunlar, üstünlüksebeblerini aç›kca veyâ iflâretle görüp anlam›fld›r. Onlar da, PeygamberimizinEshâb-› kirâm›d›r “aleyhi ve aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”.O hâlde, (Akâid-i Nesefî) flârihinin, (Üstünlükden maksad, sevâblar›nçoklu¤u ise, bu üstünlük s›ras›nda flübhenin yeridir) demesi yersizdir. Çünkibu üstünlük s›ras›, islâmiyyetin sâhibi taraf›ndan aç›kca bildirilmeseydi,o zemân flübhenin yeri olurdu. Bildirildikden sonra, niçin flübhe ediyor?Eshâb-› kirâm, bu üstünlü¤ü aç›kca veyâ iflâretle anlamasalard›, hiç bildirirlermiydi? Dördünü de berâber bilen ve aralar›nda üstünlük aramak lüzûmsuzdurdiyenlerin, bu sözü lüzûmsuzdur. Din büyüklerinin söz birli¤ine,lüzûmsuz lâf demekden dahâ lüzûmsuz, dahâ bofl lâf olur mu? Yoksa,üstün kelimesi mi, onlar›n böyle boflu bofluna söylemesine yol aç›yor.Muhyiddîn-i Arabînin, (Hilâfetlerin s›ras›, ömrlerinin s›ras›na göre idi) demeside, müsâvî olmalar›n› göstermez. Çünki halîfelik baflkad›r, üstünlükbaflkad›r. Bu sözü, üstünlük bak›m›ndan söyledi dersek, yine güvenilecek,flâhid tutulacak bir söz olmay›p, onun hatâl› sözlerinden biri olmufl olur.Onun, Ehl-i sünnet âlimlerinin sözlerine uym›yan birkaç keflfi, bulufllar›,do¤ru de¤ildir. Böyle sözlere ancak, rûhlar› hasta, kalbleri bozuk olan veyâherfleyi körü körüne taklîd eden uyar.Eshâb-› kirâm “aleyhimürr›dvân” aras›ndaki muhârebelerin, ayr›l›klar›n,iyi sebeblerden ileri geldi¤ine, dünyâ ni’metleri için, nefsin arzûlar› içinolmad›¤›na inanmak lâz›md›r. Sa’deddîn-i Teftâzânî, hazret-i Alîyi “rad›-yallahü anh” afl›r› sevenlerden oldu¤u hâlde, diyor ki: (Onlar›n ayr›l›klar›ve muhârebeleri hilâfet için de¤ildi. ‹ctihâdda yan›lmakdan ileri gelmifldi).[Fâtih sultân Muhammed hân devri âlimlerinden Ahmed-i Hayâlîhazretleri, Ömer Nesefînin (Akâid-i Nesefî) kitâb›na, Sa’deddîn-i Teftâzânîninyapd›¤› büyük flerhe, ayr›ca çok k›ymetli bir hâfliye yazm›fld›r.] Hayâlî,bu hâfliyesinde diyor ki: (Hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü anh” ve onunlaberâber olanlar, hazret-i Alîye “rad›yallahü anh” uymad›. Bununla berâberonun, o zemânda bulunanlar›n en üstünü oldu¤unu ve halîfelikonun hakk› oldu¤unu biliyor ve söyliyorlard›. Hazret-i Osmân› “rad›yallahüanh” flehîd edenleri yakal›yarak cezâlar›n› vermedi¤i için, ›syân etmifllerdi).Karamânî hâfliyesinde, [ya’nî (fierh-› akâid) kitâb› kenârlar›nayapd›¤› aç›klamalarda] diyor ki, imâm-› Alî “kerremallahü vecheh” buyurduki: (Kardefllerimiz bizi dinlemedi. Onlar kâfir de¤ildir. Günâha da girmediler.Çünki dinden, islâmiyyetden anlad›klar›n› yap›yorlar.) ‹ctihâddayan›lmak kabâhat olmad›¤› ve birfley söylenmiyece¤i flübhesizdir. Sahâbe-ikirâm›n, Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” sohbetinde,dersinde yetifldiklerini düflünerek, hepsini iyi bilmemiz ve hepsinehurmet göstermemiz lâz›md›r. Peygamberimizi “sallallahü aleyhi ve sellem”sevdi¤imiz için, hepsini sevmeliyiz! Zîrâ, (Onlar› seven, beni sevdi-¤i için sever ve onlara düflmanl›k eden, bana düflman oldu¤u için eder) buyurulmufldur.Ya’nî Eshâb›ma “rad›yallahü anhüm” olan sevgi, bana olansevgidir ve onlara olan düflmanl›k, bana düflmanl›kd›r. Alî “rad›yallahüanh” ile muhârebe eden Eshâb-› kirâm›n bize hiçbir yak›nl›¤› ve hiçbir tan›fl›kl›¤›m›zyok. Hattâ bu muhârebeleri bizi üzüyor, incitiyor. Fekat, Pey-– 377 –