buraya

yük âlim, ‹bni Hacer-i Heytemînin “rahmetullahi aleyh” (Savâ’›k-ul-muhrika)kitâb›ndan ald›k. [Bu kitâb, 1404 [m. 1984] ve 1419 [m. 1998] senelerinde,‹stanbulda da basd›r›lm›fld›r.]‹mâm-› Osmân›n imâm-› Alîden “rad›yallahü anhümâ” yüksek oldu¤unagelince, Ehl-i sünnet âlimlerinin ço¤u dedi ki: (fieyhayndan sonra,[ya’nî Ebû Bekrden ve Ömerden sonra], müslimânlar›n yükse¤i Osmând›r.Ondan sonra, Alîdir “rad›yallahü anhüm”.) Dört mezheb imâmlar›m›zda, böyle buyurdu. ‹mâm-› Mâlik, Osmân›n “rad›yallahü anh” üstünlü¤ündenflübhe etdi, deniliyorsa da, (fiifâ) kitâb›n›n sâhibi Kâdî Iyâd, (SonradanOsmân›n “rad›yallahü anh” üstün oldu¤unu söyledi) diyor. ‹mâm-› Kurtubîde, (Do¤rusu inflâallah budur) diyor. ‹mâm-› a’zam Ebû Hanîfenin,(Ehl-i sünnetin alâmeti, fieyhayn›n üstünlü¤üne inanmak ve iki dâmâd› sevmekdir)sözünden, iki dâmâddan birini, di¤erinden üstün görmedi¤i anlafl›l›yordiyenler varsa da, bu fakîrin anlad›¤›na göre, ‹mâm›n böyle söylemesinin,baflka sebebi vard›r. Ya’nî, iki dâmâd›n “rad›yallahü anhümâ” hilâfetlerizemân›nda, müslimânlar aras›nda kar›fl›kl›k ç›km›fl, fitneler bafllam›floldu¤undan, kalblerde so¤ukluk ve k›r›kl›k oldu¤unu gören ‹mâm,iki dâmâd› sevmek kelimesini uygun bulmufl ve bunlar›n sevgisine, Ehl-isünnetin alâmetidir demifldir. ‹mâm-› a’zam Ebû Hanîfe için Osmân›n“rad›yallahü anh” dahâ yüksek oldu¤unda flübheliydi, denilebilir mi?Çünki, Hanefî mezhebindeki âlimlerin kitâblar› hep (Üstünlük, hilâfetleris›ras› iledir), yaz›s› ile doludur. Hulâsa, fieyhayn›n üstün oldu¤u kat’îdir.Osmân›n, Alîden “rad›yallahü anhüm” dahâ üstün olmas›, bu kadar kat’îde¤ildir. Fekat, Osmân›n, hatta fieyhayn›n üstünlü¤ünü inkâr edenlerekâfir demekden kaç›nmal›d›r. Bunlar› bid’at sâhibi ve do¤ru yoldan ayr›lm›flmüslimân bilmelidir. Çünki, âlimlerimizin bir k›sm› bunlara kâfir dememifldir.Bunlar›n hâli, alçak Yezîdin hâline benziyor ki, âlimlerimiz,ne olur ne olmaz diye ona la’nete izn vermemifldir.Hulefâ-i râflidîni sevmemek yolu ile, Peygamber “sallallahü aleyhi ve sellem”iincitmek, imâm-› Haseni ve Hüseyni “rad›yallahü anhümâ” sevmemekyolu ile incitmek gibidir. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”buyurdu ki, (Eshâb›m› incitmekde, Allahü teâlâdan korkunuz! Benden sonra,onlar› kötü bilmeyiniz. Onlar› seven, beni sevdi¤i için sever. Onlara düflmanl›keden, bana düflmanl›k etmifl olur. Onlar› inciten, beni incitir. Beniinciten de, Allahü teâlâya eziyyet etmifl olur ki, buna azâb eder). Ahzâb sûresi,elliyedinci âyetinde meâlen, (Allahü teâlâya ve Onun Peygamberine“sallallahü aleyhi ve sellem” eziyyet edenlere dünyâda ve âh›retde la’netolsun!) buyuruldu. Büyük islâm âlimi, Sa’deddîn-i Teftâzânî (Akâid-i Nesefiyye)flerhinde, (Bu üstünlük s›ras›nda insâf etmelidir) diyorsa da, onunbu sözü, insâfs›zd›r ve flübhe etmesi yersizdir. Çünki büyüklerimiz diyor ki,burada üstünlük demek, sevâblar› dahâ çok demekdir. ‹yilikleri, do¤ruluklar›ile, herkese fâideli olmas›n›n çoklu¤u demek de¤ildir. Akl› olan, bunlarak›ymet vermez. Sahâbe-i kirâm ve Tâbi’în-i ›zâm, bize imâm-› Alînin“rad›yallahü anh” iyiliklerini gösteren, o kadar hâller ve hâdiseler bildiriyorki, baflka hiçbir Sahâbîden bu kadar bildirmediler. Bununla berâber, yineonlar, üç halîfenin dahâ yüksek oldu¤unu bildirmifldir. Görülüyor ki, üstünolma¤a sebeb, fazîletlerin, menk›belerin çok olmas› de¤ildir. Üstünlük– 376 –