buraya

dedir. O hâlde, ahkâm-› ilâhiyye, teklîfât-› ilâhiyye, akl›n istedi¤i birfleydir.Bundan baflka, dünyân›n, hayât›n düzeni, bu teklîfleri yapmakla olur. Allahüteâlâ, herkesi kendi bafl›na b›raksayd›, kötülükden, kar›fl›kl›kdanbaflka birfley olmazd›. Allahü teâlân›n harâm etmesi olmasayd›, nefsleri,keyfleri peflinde koflanlar, baflkalar›n›n mallar›na, cânlar›na, ›rzlar›na sald›r›r,fenâl›klar, kar›fl›kl›klar hâs›l olur, sald›ran da, karfl›s›ndakiler de,zarar görür, helâk olurlard›. [Memleketlerin ma’mûrlu¤u, insanlar›n râhat›,ya’nî medeniyyet olmaz, insanl›k, canavarl›k fleklini al›rd›. Bugün bile,Allahü teâlây› inkâr eden, islâmiyyeti be¤enmiyen, câhilli¤in verdi¤i cesâretve taflk›nl›kla ö¤ünen cem’›yyetlerin kanûnlar›nda, Allahü teâlân›nemrlerinden ço¤unun yer alm›fl oldu¤u göze çarp›yor. Bütün insanlar›n, dinesâslar›ndan uzaklafld›kca, geçimsizlik, sefâlet, iflkence, s›k›nt› ile k›vrand›klar›görülüyor. Fen âletleri, medenî vâs›talar, akllara hayret verecek flekldeilerledi¤i hâlde, dünyâdaki huzûrsuzlu¤un, insanl›kdaki s›k›nt›n›n azalmad›¤›,artd›¤› göze çarp›yor. Allahü teâlâ, insanlar›n se’âdetlerine sebebolan fleyleri emr etdi. Felâketlerine sebeb olanlar› yasak etdi. Dinli olsun,dinsiz olsun, bir kimse bilerek veyâ bilmiyerek, bu emr ve yasaklara uydu-¤u kadar, dünyâda râhat ve huzûr içinde yaflar. Fâideli ilâc› kullanan herkesinderdden kurtulmas› gibidir. Dinsiz kimselerin ve milletlerin birçokifllerinde muvaffak olduklar›n› görüyoruz. Kur’ân-› kerîme uygun olarakçal›fld›klar› için muvaffak oluyorlar. Fekat âh›retde de, se’âdete kavuflabilmekiçin Kur’ân-› kerîme îmân ederek, niyyet ederek uymak lâz›md›r.] Bekarasûresinin, (Ey akl sâhibleri, düflününüz! Kâtili öldürünüz diye verdi-¤im emrde ölüm de¤il, hayât oldu¤unu anlars›n›z!) meâlindeki, yüzyetmifldokuzuncuâyeti, bu sözümüzün vesîkas›d›r. Beyt:E¤er hâkimin sopas› olmasayd›,Serhofl kâfir, Kâ’be içine kusard›.fiunu da söyliyelim ki, Allahü teâlâ, herfleyin sebebsiz, flarts›z mâliki, hepimizinsâhibidir. Bütün insanlar, Onun mahlûku, kullar›d›r. Kullar›naverdi¤i her emri ve herfleyi istedi¤i gibi kullanmas›, hep yerindedir ve fâidelidir.Bunda, zulm, fesâd olamaz. Me’mûrlar, âmirlere, kullar sâhiblereemrlerin, ifllerin sebebini soramaz.Bütün insanlar› Cehenneme koyup, sonsuz azâb yapsayd›, kimin birfleysöyleme¤e hakk› olabilirdi? Çünki kendi yaratd›¤›, yetifldirdi¤i mülkünü kullan›yor.Baflkas› yok ki, onun mülküne tecâvüz olsun ve zulm denilebilsin.Hâlbuki, insanlar›n kulland›¤›, ö¤ündükleri mallar, mülkler, hakîkatdeonlar›n de¤il, hepsi Onundur. Bizim bunlara el uzatmam›z, kar›flmam›z, hakîkatdezulmdür. Allahü teâlâ, bu dünyân›n düzeni için ve ba’z› fâidelereyol açmas› için, bunlar› bize mülk k›lm›fl ise de, hakîkatde hepsi Onundur.O hâlde, bizim bunlar›, asl sâhibinin mubâh etdi¤i, izn verdi¤i kadar kullanmam›zyerinde olur.Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” Allahü teâlâ taraf›ndanbizlere haber verdikleri herfley ve her emr do¤rudur.Kâfirlere ve îmân ile gidenlerden âsîlere, mezârda kabr azâb› oldu¤unu,Muhbir-i sâd›k “aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselâm” haber vermifldir.– 366 –