buraya

yet ›fl›¤›n› yaratd›. Peygamberler “aleyhimüssalâtü vesselâm”, dünyâdave âh›retde râhat etmek yolunu bildirmeseydi, akl›m›z bulamaz, ifle yaramazd›.Tehlükelerden, zararlardan kurtulamazd›k. Evet, islâmiyyete uym›-yan veyâ akl› az olan kimseler ve milletler Peygamberlerden fâidelenemez.Dünyâda ve âh›retde tehlükelerden, zararlardan kurtulamaz. Fen vâs›talar›,mevk›’, rütbe, para ne kadar bol olursa olsun, Peygamberlerin gösterdi¤iyolda gitmedikçe, hiçbir ferd, hiçbir insan mes’ûd olamaz. Ne kadarnefl’eli, sevinçli görünseler de, içleri kan a¤lamakdad›r. Dünyâda da, âh›-retde de râhat ve mes’ûd yaflayanlar ancak, Peygamberlere uyanlard›r.fiunu da bilmelidir ki, râhata, se’âdete kavuflmak için, müslimân›m demek,müslimân görünmek yetiflmez. Müslimânl›¤› iyi ö¤renmek, onu do¤ruanlamak ve yapmak, ona uymak lâz›md›r].Süâl: Âh›retdeki sonsuz azâb, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”da’vetine ba¤l› olunca, onlar›n gönderilmesi, âlemlere rahmet nas›lolur?Cevâb: Onlar›n gönderilmesi, Allahü teâlân›n kendini ve s›fatlar›n› bildirmekiçindir. Bu bilgi de, se’âdet-i ebediyyeye, ya’nî dünyâ ve âh›retin sonsuziyiliklerine sebebdir. Allahü teâlâya karfl›, lây›k olan fleyler, uygun olm›yanlardan,bunlar›n haber vermesi ile ayr›lm›fld›r. Zîrâ, bizim kör ve topalolan akllar›m›z, yok iken var olmufl ve varl›kda kalamay›p yine yok olmakdad›r.O hâlde, yokluk bulunm›yan ve ismleri ve s›fatlar› ve fi’lleri sonsuzvar olan, ebedî, hakîkî varl›¤a uygun olan› anl›yabilir mi ve Ona lây›kolan› bulabilir mi? Münâsib olm›yanlar› ay›rd edebilip söylemekden sak›-nabilir mi? Hattâ, kendi noksân oldu¤u için, çok def’a kemâli, noksâns›zl›¤›,noksân san›r ve noksân›, kemâl san›r. Peygamberlerin “aleyhimüssalevatüvetteslîmât”, bunlar› ay›rd etmeleri ve bildirmeleri, bu fakîre göre,bütün ni’metlerin, bütün iyiliklerin üstündedir. Allahü teâlâya uygun olm›-yan fleyleri [meselâ yok olma¤›], Ona münâsib görenlerden dahâ alçakkim olabilir? Bât›l› hakdan, i¤riyi do¤rudan ay›ran, ibâdete, itâ’ate hakk›olm›yanlar›, ibâdet edilmesi lây›k ve lâz›m olan hakîkî vardan ay›ran, o büyüklerinsözleridir. Allahü teâlâ, insanlar› do¤ru yola, onlar›n sözleri ile ça-¤›r›yor. Kullar›n›, kendisine yaklaflmak se’âdetine, onlar›n arac›l›¤› ileulafld›r›yor. Allahü teâlân›n be¤endi¤i fleyleri ö¤renmek, onlar vâs›tas› ilekolaylafl›yor. Bu görünen, bilinen varl›klar›n yaratan›, mâliki, sâhibi olanAllahü teâlân›n, mahlûklar›ndan hangilerini, ne kadar ve nas›l kullanma-¤a izn verdi¤i ve hangilerine izn vermedi¤i, onlar›n bildirmesi ile anlafl›l›-yor. Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” bu sayd›¤›m›z vedahâ bunlar gibi nice fâideleri vard›r. O hâlde, o büyüklerin gönderilmesi,elbette rahmetdir, iyilikdir. Fekat, bir kimse, nefs-i emmâresine uyarakve mel’ûn fleytâna kap›larak [ve dinsizlerin uydurma yaz›lar›na aldanarak],Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” inanmaz ve onlar›n sözlerinibildiren, hakîkî din âlimlerinin, din mütehass›slar›n›n kitâblar›n›okumaz ve emrlerini yapmaz ise, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”ne günâh› olur ve bundan dolay›, niçin rahmet olmazlar?Süâl: Akl, yarat›ld›¤› fleklde iken, Allahü teâlâya âid fleyleri anl›yacakkadar temâm de¤il, kusûrlu ise de, belki zemânla ilerliyerek ve temizlenerekOnun ile bizim anl›yam›yaca¤›m›z bir münâsebet yapamaz m›? Melek– 364 –