buraya

ni tan›ma¤a ve r›zâna kavuflma¤a ça¤›rm›fl ve be¤endi¤in yolu göstermifllerdir.Tesavvuf yolunda bulunanlar›n birço¤u kendilerine nemâz›n hakîkatibildirilmedi¤i ve ona mahsûs kemâlât tan›t›lmad›¤› için, derdlerinin ilâc›n›baflka fleylerde arad›. Maksadlar›na kavuflmak için, baflka fleylere sar›ld›.Hattâ bunlardan ba’z›s›, nemâz› bu yolun d›fl›nda, maksadla ilgisiz sand›.Orucu nemâzdan üstün bildi. (Fütûhât) kitâb›n›n sâhibi [Muhyiddîn-iArabî “kuddise sirruh”] dedi ki: (Oruc, yiyip içme¤i b›rakmak oldu¤uiçin, Allahü teâlân›n s›fatlar› ile s›fatlanmak, Ona yaklaflmakd›r. Nemâz ise,baflkalaflmak, uzaklaflmak, ibâdet edici ve ibâdet edilen ayr›l›¤›n› kurmakd›r).Bu söz de, görüldü¤ü gibi, Tevhîd-i vücûdî mes’elesinden do¤makdad›r.Bu mes’ele ise, aflk-› ilâhî serhofllu¤unun bir tezâhürüdür. Nemâz›nhakîkatini anl›yam›yanlardan birço¤u da, ›zd›râblar›n› teskîn ve rûhlar›n›ferâhland›rma¤›, simâ’ ve na¤mede, ya’nî mûsikîde, vecde gelmekde, kendindengeçmekde arad›. Maksad›, ma’flûku, mûsikî perdelerinin arkas›ndasand›. Bunun için raksa, dansa sar›ld›lar. Hâlbuki, (Allahü teâlâ harâmdaflifâ te’sîri yaratmam›fld›r) hadîs-i flerîfini iflitmifllerdi. Evet, bo¤ulmaküzere olan bir acemî yüzücü, her ota da sar›l›r. Birfleyin aflk›, âfl›k› sa¤›r e-der ve kör eder. Bunlara e¤er nemâz›n kemâlât›ndan birfley tatd›r›lm›fl olsayd›,simâ’ ve na¤meyi a¤›zlar›na almaz, vecde gelme¤i hât›rlar›na bile getirmezlerdi.Fârisî m›sra’ tercemesi:Do¤ru yolu göremeyince, çöle sapd›lar.Ey kardeflim! Nemâz ile mûsikî aras›nda ne kadar uzakl›k varsa, nemâzdanhâs›l olan kemâlât ile mûsikîden hâs›l olan teessür de, birbirinden o kadaruzakd›r. Akl› olan, bu kadar iflâretden çok fley anlar! Bu, öyle bir üstünlükdürki, Peygamberimizden “sallallahü aleyhi ve sellem” bin sene sonrameydâna ç›k›yor. Öyle bir sondur ki, bafltarafa benzemekdedir. Peygamberimiz“sallallahü aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vetteslîmât” belki de bununiçin, (Bafllang›c› m› dahâ iyidir, yoksa sonu mu?) buyurdu da, (Bafllang›c›m› dahâ iyidir, yoksa ortas› m›?) buyurmad›. Demek ki, sonra gelenlerin öndekileredahâ çok benzedi¤ini görerek, flübhelendi de, böyle buyurdu. Di-¤er bir hadîs-i flerîfde: (Bu ümmetin en fâidelileri, önce ve sonunda gelenlerdir.‹kisinin aras› bulan›kd›r) buyurdu. Evet, bu ümmetin sonuncular› aras›nda,bafldakilere çok benziyenler olacakd›r. Fekat, adedleri azd›r. Hattâpekazd›r. Ortadakilerde o kadar benzeyifl yok ise de, mikdârlar› çokdur.Hem de pekçokdur. Fekat, sondakilerin az oluflu k›ymetlerini dahâ daartd›rm›fl, öndekilere dahâ yaklafld›rm›fld›r. Peygamberimiz “aleyhi ve alââlihissalevâtü vetteslîmât” buyurdu ki, (‹slâm dîni garîb bafllad›. Sonu daböyle garîb olacakd›r. Bu garîblere müjdeler olsun!). Bu ümmetin sonu, Peygamberimizin“sallallahü aleyhi ve sellem” vefât›ndan bin sene sonra,ya’nî ikinci bin ile [ya’nî binonbir (1011) hicrî senesinde] bafllam›fld›r.Çünki bin sene geçmesi ile, insanlarda büyük de¤ifliklik ve eflyâda kuvvetlitebeddül olur. Allahü teâlâ, bu dîni k›yâmete kadar de¤ifldirmiyece¤i, [dindüflmanlar›n›n çal›flmalar›na ra¤men, bozulmakdan koruyaca¤›] için, ilk zemândagelenlerin tâzelikleri, kuvvetleri sondakilerde de görülmekde ve böyleceikinci bin bafl›nda islâmiyyetini kuvvetlendirmekdedir. Bu sözümüzüisbât etmek için, kuvvetli flâhid olarak, Îsâ “alâ nebiyyinâ ve aleyhissalâtüvesselâm” ile hazret-i Mehdîyi “rahmetullahi teâlâ aleyh” gösteririz. Fâ-– 344 –