buraya

li diye alay ediyorlard›. Azg›nl›klar›, ona eziyyetleri art›nca, Allahü teâlâda, onlar› helâk ediyordu. Uzun zemân sonra, baflka bir Peygamberi, böylecegönderiyor ve yine böyle oluyordu. Hindistânda böylece y›k›lm›fl,flehr harâbeleri çok görülmekdedir. fiehrlerin bu sebebden harâb olduklar›ve Peygamberlerin da’vetleri, etrâfdaki insanlar aras›nda yay›l›p, uzunzemân dillerde dolafl›yordu. Peygamberlere “aleyhimüssalevâtü vesselâm”çok kimse inansayd› ve mü’minler hâkim olarak kalsalard›, o zemân,bizim de haberimiz olurdu. Fekat bir kifli, birkaç gün nasîhat edip gider,buna kimse inanmaz ve bir baflkas›na, ancak bir kifli, iki kifli inan›rsa,bize nas›l haber gelebilir. Çünki kâfirler, dîni söndürme¤e çal›fl›yor, babalar›n›nyoluna uym›yan dîni be¤enmiyorlard›. Kim haber verecek ve kimesöyliyecek. Sonra Resûl, Nebî ve Peygamber kelimeleri, fârisî ve arabîdir.Hind lügatinde bu kelimeler yok idi ki, o Peygamberlere de, bu ismler verilmiflolsun. Nihâyet flunu da söyliyelim ki, Hindistân›n Peygamber gelmiyenve do¤ru yol gösterilmiyen yerleri de var dersek, buralardaki insanlar,da¤da, çölde yetiflen müflrikler gibi olup, inâd etdikleri ve herkesi kendilerinetapd›rd›klar› hâlde bile, Cehenneme girmez ve ebedî azâb görmezler.Böylelerin Cehenneme girmesi, akl-› selîme, ya’nî flaflm›yan akllara uygunolmad›¤› gibi, yan›lm›yan keflfler de, buna müsâ’ade etmez. Fekat, bunlardaninâd edenlerin bir k›sm›n›n Cehenneme gitdiklerini görmekdeyiz.Herfleyin do¤rusunu, ancak Allahü teâlâ bilir._________________Kimseye etmem flikâyet, a¤lar›m ben hâlime,titrerim mücrim gibi, bakd›kca istikbâlime!260‹K‹YÜZALTMIfiINCI MEKTÛBBu mektûb, hakîkatleri bilen, ma’rifetler sâhibi, ilâhî feyzlere, sonsuzrahmetlere kavuflmufl o¤lu fleyh Muhammed Sâd›ka yaz›lm›fld›r. ‹mâm-›Rabbânî hazretlerinin yolunu ve Vilâyet-i evliyâ, Vilâyet-i enbiyâ ve Vilâyet-iulyây› ve insandaki on latîfeyi bildirmekdedir:Bismillâhirrahmânirrahîm. Âlemlerin rabbi olan Allahü teâlâya hamdolsun! Peygamberlerin en üstününe salât ve selâm olsun! Ey o¤lum, Allahüteâlâ, seni mes’ûd eylesin! ‹nsana (Âlem-i sagîr) ya’nî küçük âlem denir.Bu Âlem-i sagîr, on parçadan meydâna gelmifldir. Bu on parçan›n befli(Âlem-i emr)dendir. [Bu âlemde madde ve ölçmek yokdur.] Bu befl latîfe,(Kalb), (Rûh), (S›r), (Hafî) ve (Ahfâ)d›r. Bu befl latîfenin asllar›,kökleri (Âlem-i kebîr)dedir. [(Âlem-i kebîr), büyük âlem demekdir. ‹nsandanbaflka herfley demekdir.] ‹nsan› meydâna getirmifl olan on parçadan dördükat›, s›v›, gaz maddeleri ve enerjidir. Bunlar›n asllar› da Âlem-i kebîrdedir.Befl latîfenin asllar›, Arfl›n d›fl›nda görülür. Arfl›n d›fl›, Âlem-i emrdir.Ya’nî maddesiz, hacmsizdir. Bunun için, Âlem-i emre (Lâ-mekânî)denir. ‹mkân dâiresi, ya’nî mahlûklar, bu befl asl›n sonunda biter. [Arfl›n içindekimahlûklar maddeden yap›lm›fld›r. Zemânl› ve hacmlidirler. Bunlara(Âlem-i halk) ya’nî ölçü âlemi denir. Halk, ölçü de demekdir.] Mahlûklar,ademle vücûdün birleflmesinden meydâna gelmifldir. Ademle vücûdün– 326 –