buraya

ilmifldir. Yollar›n›n bafl›nda, sonu kar›flm›fl olunca, sonunun da, bu bafllang›cauygun olmas› lâz›m olur. Bu da, yaln›z bu fakîrin bildirmekle flereflendi¤ibir sondur. Fârisî beyt tercemesi:Pâdiflâh, koca-kar› kap›s›na,gelirse, ey ye¤it, sen buna flaflma!Bundan dolay›, Allahü teâlâya sonsuz hamd ve flükrler olsun!Kardeflim! Yâ bu yoldan veyâ baflka yollardan, bu son mertebeye eriflenpekazd›r. E¤er say›lar› bildirilirse, bize yak›n olanlar belki da¤›lma¤a bafllarlar.Uzak olanlar›n inanmamalar›na hiç flafl›l›r m›? Bütün bu ilerlemelerve en son kavuflmalar, Allahü teâlân›n sevgilisinin “aleyhi ve alâ âlihissalevâtüvetteslîmât etemmühâ ve ekmelühâ” sadakas› olarak ihsân olunmakdad›r.Bu yüksek yola mahsûs olan fleylerden biri:1- (SEFER DER VATAN)d›r. Vatanda ilerlemekdir. (Seyr-i enfüsî) dedenir. Seyr-i enfüsî bütün tarîkatlerde de var ise de, bu seyr, ya’nî ilerlemek,yolun sonunda olur. Seyr-i âfâkînin konaklar›n› geçdikden sonra, bu seyrebafllarlar. Bu yolda ise, ifle seyr-i enfüsî ile bafllan›r. Bu seyr ile, seyr-i âfâkîde, birlikde gidilir. ‹flte, bu seyrin bafllang›çda yap›lmas›, nihâyetin bafllang›cayerlefldirilmesidir. Bu yola mahsûs olanlardan baflka biri de:2- (HALVET DER ENCÜMEN)dir. Baflkalar› aras›nda, yaln›z imiflgibi olmak demekdir. Sefer der vatandan hâs›l olur. Sefer der vatan nasîbolunca, baflkalar› aras›nda düflüncenin da¤›lmas› da, vatan gibi olan yaln›zl›¤asefer eder, gider. D›flardaki zihn da¤›n›kl›¤›, kalbe s›zamaz. Bu yaln›zl›k,baflka tarîkatlerde, sona varanlarda da hâs›l olur. Fekat, bu yolda bafllang›cdahâs›l oldu¤undan, bu tarîka mahsûs say›lm›fld›r. Halvet der encümendemek, vatan gibi olan yaln›zl›¤›n kap›lar›n› kapamak, pencereleriniörtmek demekdir. Ya’nî, herkesin aras›nda, hiçbirini düflünmemek, kimseile konuflmamakd›r. Yoksa gözleri yummak, k›p›rdamamak de¤ildir. Bu yolda,bunlar yokdur. Kardeflim! Kendini bunlar› yapma¤a zorlamak, yolun bafl›ndave ortas›ndad›r. Sona varanlar›n, bunlar için kendini zorlamas› gerekmez.Herkesin aras›nda iken kalbini toparlam›fl, gaflet aras›nda iken, huzûrdad›r.Bunu yanl›fl anlamamal›. Sona varanlar için, herkesin aras›nda olmakla,yaln›z olmak birdir sanmamal›d›r. Do¤rusu flöyledir ki, kalbinin huzûrdaolmas›nda yaln›zl›k ve galabal›k birdir. Böyle olmakla berâber, zâhirinide, kalbi gibi yaparak, zâhirini de tefrikadan, galabal›kdan kurtar›rsa,elbet, dahâ iyi olur. Allahü teâlâ, Müzzemmil sûresinin sekizinci âyetinde,sevgili Peygamberine “aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vetteslîmât” meâlen,(Rabbinin esmâ-i hüsnâs›n› söyle ve insanlardan ayr›l, Onunla ol! Ondanbaflka hiçbir fleyi kalbinde bulundurma!) buyurdu.Çok zemân olur ki, insanlar›n aras›nda bulunmak lâz›m olur. Çünki, insanlarakarfl› olan haklar, vazîfeler vard›r. Bunlar› yapmak lâz›md›r. Bunlar›yapmak için, insan aras›na kar›flmak iyi olur. Fekat, kalbin Allahdan baflkafleyleri düflünmesi hiçbir zemân câiz de¤ildir. Çünki kalb, yaln›z Allahüteâlâ için yarat›lm›fld›r. ‹nsan›n kalbini ve zâhirini ikifler k›sma ay›r›rsak,bu dört parçadan üçü, Allah içindir. Ya’nî kalbin iki k›sm› da ve zâhirin bir– 271 –