buraya

220‹K‹YÜZY‹RM‹NC‹ MEKTÛBBu mektûb, fleyh Hamîd-i Bingâlîye yaz›lm›fld›r. Tesavvuf büyüklerininyan›ld›klar› fleylerden birkaç›n› bildirmekdedir:Âlemlerin rabbi olan Allahü teâlâya hamd olsun. Peygamberlerin en üstününeve Onun Âline ve Eshâb›n›n hepsine selâm ve düâlar olsun “salevâtullahiteâlâ aleyhi ve alâ âlihi ve sahbihi ecma’în”. Buradaki fakîrlerinhâli, hergün dahâ iyi olmakdad›r. Hergün dahâ çok flükr etmek lâz›m gelmekdedir.Uzakdaki sevdiklerimizin de böyle olmalar›n› istiyoruz.Azîzim! Bu hiç bilinmiyen yolda, yolcular›n aya¤› kayacak yerler çokdur.‹’tikâdda ve her iflde, islâmiyyetin ipinin ucuna yap›flmak lâz›md›r. Yan›mdaolanlara ve uzakda olanlara yapaca¤›m nasîhat, yaln›z budur. Aman,gâfil olmay›n›z! Bu yolda, yolcular› flafl›rtan birkaç yanl›fll›¤› yaz›yorum. Buyanl›fll›klar›n sebeblerini aç›kl›yorum. Dikkat ile, düflünerek okuyunuz! Baflkayerlerde de, bunlarla ölçerek hareket ediniz!Tesavvuf yolundaki yan›lmalar›n birisi, sâlik, ya’nî yolcu, makâmlara yükselirken,âlimlerin sözbirli¤i ile yüksekliklerini bildirdikleri kimselerden kendinidahâ yüksek bulmas›d›r. Bu sâlikin makâm›, bu büyüklerin makâmlar›ndanelbette afla¤›d›r. Fekat sâlik, ba’zan kendini, insanlar›n en üstünü olduklar›meydânda olan Peygamberlerin de “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”üstünde görür. Böyle görmekden Allahü teâlâya s›¤›n›r›z. Birçoklar›n›n böyleyanl›fl görmeleri flundand›r ki, Peygamberler ve Evliyân›n hepsi, önce,kendi varl›klar›n›n mebde-i te’ayyünü olan ismlere kadar ç›karlar. Böyle ç›-kanlar (Velî) olur. Vilâyet mertebesine kavuflur. Sonra, bu ismlerde veismlerden, Allahü teâlân›n diledi¤i makâmlara yükselirler. Fekat, bu yükselmelerde,hepsinin konak yerleri, vücûdlerinin mebde-i te’ayyünü olanismlerdir. Yükselirlerken, onlar› arayan, çok zemân, o ismlerde bulur.Çünki o büyüklerin, yükselirken, tabî’î yerleri, bu ismlerdir. Bu ismlerden,yukar› ve afla¤› hareket etmek, sonradan te’sîr eden kuvvetlerle olur. Yarad›l›fl›yüksek olan bir sâlik, o ismlerden yukar› ilerler. O ismlerin sâhibleriolan Peygamberlerden “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” kendini dahâyukar› san›r. Önce inanm›fl, îmân etmifl oldu¤unu unutur. Peygamberlerinyüksekli¤inde, Evliyân›n üstünlüklerinde flübheye düfler. Bu makâm, sâliklerinayaklar›n›n kayd›¤› yerdir. Bu zemân, sâlik, o büyüklerin, bu makâmlardansonsuza do¤ru yükselmifl olduklar›n› bilemez. O ismlerin, yükselirlerken,tabî’î yerleri oldu¤unu da bilemez. Kendisinin, yükselirken, tabî’îyeri bulundu¤unu, kendi yerinin, o büyüklerin yerleri olan o ismlerinalt›nda ve çok afla¤›da oldu¤unu düflünemez. Bir kimsenin üstünlü¤ü, tabî’îyerinin yüksekli¤i ile ölçülür. O yer, kendi mebde-i te’ayyünü olan ism-i ilâhîdir.Yine bunun içindir ki, büyüklerden birkaç› demifldir ki, ârif yükselirken,büyük arac›y› arada bulmaz. O arada olmadan yükselir. Hocam MuhammedBâkî-billah “kaddesallahü teâlâ sirrehümâ” hazretleri, Râbi’a-i Adviyyeninde, bunlardan biri oldu¤unu bildirmifldi. Bunlar yükselirken, büyükarac›n›n mebde-i te’ayyünü olan ismden ileri ç›k›nca, Berzahiyyet-i kübrân›narada kalmad›¤›n› san›yorlar. (Berzahiyyet-i kübrâ), hakîkat-i Muhammediyyeyediyorlar. ‹flin do¤rusunu yukar›da bildirdik.– 266 –