buraya

teâlân›n ismine yetiflenler pek azd›r. Ço¤u, bu ismin z›llerinden bir z›lle, birgörüntüye kavuflmufldur. Önce, seyr ve sülûk ile, imkân mertebelerindengeçerek, sonra, bir z›lle kavuflurlar. Yaln›z cezbe yolu ile de bu isme kavuflulabilirise de, bunun k›ymeti yokdur. Bu ismden dahâ yukar› yükselenlerpek azd›r.Bir insan›n hakîkati, onun te’ayyün-i vücûbîsine denildi¤i gibi, onunte’ayyün-i imkânîsine de denir. Bunlar› anlad›kdan sonra, deriz ki:Muhammed Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, her insan gibi,Âlem-i halk ile Âlem-i emrden yap›lm›fld›r. Onun Âlem-i halk›n›n rabbi olanism-i ilâhî, alîm flân›d›r. Âlem-i emrini terbiye eden de, alîm flân›n›n bir bak›mdanüstünde olan mertebedeki alîm ismidir. Hakîkat-i Muhammedî,alîm flân›d›r. Hakîkat-i Ahmedî, alîm flân›n›n üstünde olan ve bu flân›n mebdeiolan ismdir. Bu ism, Kâ’benin de hakîkatidir. Âdem “aleyhisselâm” yarat›lmadanönce, Resûlullahda bulunan Peygamberlik, hakîkat-i Ahmedî bak›m›ndanidi. Hadîs-i flerîfde, (Âdem “aleyhisselâm” toprak ile su aras›ndaiken Peygamberdim) bildirilen bu Peygamberlik idi ki, Âlem-i emrde idi. Îsâ“aleyhisselâm” Kelime-tullah oldu¤u ve Âlem-i emr ile ba¤l›l›¤› çok oldu-¤u için, Resûlullah›n gelece¤ini, Ahmed ismi ile müjdelemifldi. Îsâ aleyhisselâm›n,(Benden sonra Ahmed isminde bir resûl gelece¤ini size müjdeleyiciyim)dedi¤ini Saf sûresi haber vermekdedir. Dünyâya teflrîflerinden sonrakiPeygamberli¤i, hakîkat-i Muhammedîye ba¤l› idi. Belki de, iki hakîkatede ba¤l› idi. Rabbi ya’nî terbiye edicisi, yetifldiricisi olan da, hem bu flânve hem de flân›n üstündeki mertebe idi. Bunun için, bu mertebedeki da’vet,önceki mertebedeki da’vetden dahâ kuvvetli olmufldur. Çünki o mertebedekida’veti, yaln›z Âlem-i emrde idi ve terbiyesi, yaln›z (Rûhâniyân)a ya’nî rûhlarave meleklere idi. Bu mertebedeki da’veti ise, hem Âlem-i halkda, hemde Âlem-i emrdedir ve terbiyesi, hem maddeye, hem de rûhlarad›r. Bu dünyâda,onun maddî taraf›n› melekî taraf›ndan dahâ kuvvetli yaparak, insanlarlailgisi ço¤alt›ld›. Böylece, insanlar›n fâidelenmeleri kolaylafld›r›ld›. Allahüteâlâ, sevgili Peygamberine “sallallahü aleyhi ve sellem” insanl›k taraf›n›fazla aç›klamas›n› emr buyurdu. Meselâ, Kehf sûresi, yüzonbirinci âyetindemeâlen, (Onlara söyle! Ben de sizin gibi insan›m. Bana vahy olundu)buyuruldu. (Sizin gibi) buyurulmas›, insanl›¤›n› kuvvetli bildirmek içindir.Bu madde hayât›ndan Kâ’be hayât›na geçince rûhânî taraf› ço¤ald›. ‹nsanlaraba¤l›l›¤› azald›. Dîne ça¤›rmak nûrâniyyeti de¤ifldi. Eshâb-› kirâmdan“aleyhimürr›dvân” birkaç› buyurdu ki, (Resûlullah› defn iflini bitirmeden,kalblerimizde de¤ifliklik duyduk). Evet, öyle oldu. Çünki, görerek olanîmânlar›, görmeden olan îmâna döndü. ‹flleri, görmekden, iflitme¤e kald›. Oyüce Peygamberin “sallallahü aleyhi ve sellem” vefât›ndan bin sene geçdikdensonra, rûhânî taraf› öyle kuvvetlendi ki, insânî taraf›n› büsbütün örtdü.Âlem-i halk›, Âlem-i emr hâlini ald›. Bunun için, Âlem-i halk›ndan olanlar,kendi hakîkatlerine döndüler. Hakîkat-i Muhammedî de yükselerek, hakîkat-iAhmedîye ulafld›. ‹kisi birlefldi. Burada söyledi¤imiz iki hakîkat, onunÂlem-i halk›n›n ve Âlem-i emrinin te’ayyün-i imkânîleridir. Te’ayyün-i vücûbîleride¤ildir. Te’ayyün-i imkânî bu te’ayyün-i vücûbînin z›lli, görüntüsüdür.Çünki te’ayyün-i vücûbî, yükselmez. ‹ki te’ayyün-i vücûbî birleflmezler.Îsâ “aleyhisselâm” gökden inerek, âh›r zemân Peygamberinin dînine uyun-– 248 –