buraya

Cevâb: Sâlikin gördü¤ü makâmlar, Peygamberlerin urûc etdikleri, yükseldiklerimakâmlar de¤ildir. O büyükler, urûc ederlerken, o makâmlardançok yukar› yükselmifllerdir. Çünki o makâmlar, o büyüklerin mebde-ite’ayyünleri olan, Allahü teâlân›n ismleridir. Allahü teâlâdan gelen feyzler,ni’metler, hep mebde-i te’ayyün denilen bu ismlerden gelir. Çünki, Allahüteâlân›n, arada ismleri olmadan, bu âlem ile hiçbir ilgisi yokdur. Allahüteâlân›n mahlûklara ihtiyâc› ve mahlûklarla do¤rudan do¤ruya ilgisiyokdur. Ankebût sûresi, alt›nc› âyet-i kerîmesinde meâlen, (ElbetteAllahü teâlân›n bu âlemlere hiç ihtiyâc› yokdur) buyuruldu. O büyükler,yükseldikleri makâmdan geri inerken, yukar›daki nûrlar› da birlikde indirirlerve kendilerine mahsûs olan bu ismlerde yerleflip kal›rlar. Bununiçin, bir kimse bunlar› ararsa, bu yerlefldikleri makâmlar›nda bulur. Zât-iilâhîyi isteyen, yüksek yarad›l›fll› bir kimse, yükselirken bu ismlere yetiflirve onlardan da yukar›ya geçer. Allahü teâlân›n diledi¤i makâma kadar yükselir.Fekat, bu sâlik yukar›dan afla¤› inerken, kendi mebde-i te’ayyünü olanve Peygamberlerin “aleyhimüsselâm” bulunduklar› ismlerden dahâ afla¤›-da olan isme gelip yerleflince, kendi makâm› ile onlar›n makâmlar› aras›ndakifark› anlar. ‹flte dahâ üstün olmak, bu makâmlar ile ölçülür. Makâm›yüksek olan kimse, dahâ yüksekdir. Sâlik, kendi makâm› olan isme inmedikçeve bu makâm›n dahâ afla¤›da oldu¤unu anlamad›kça, o büyüklerindahâ üstün olduklar›na zevkle ve hâl ile inanmaz. Dahâ üstün olduklar›-n›, ifliterek söylemekdedir. Önce îmân etmifl oldu¤u için, yüksek olduklar›n›söyler. Fekat vicdân›, sözüne uygun de¤ildir. Bu zemân, Allahü teâlâyas›¤›nmas›, yalvarmas›, câhil ve zevall› oldu¤unu söylemesi, do¤rusununkendisine bildirilmesi için düâ etmesi lâz›md›r. Bu hâl, sâliklerin ayakkayacak, tehlükeye düflecek yerleridir. Bu yaz›m›z› bir misâl ile aç›kl›yal›m.Biliyoruz ki, duman, s›cak s›v› ve kat› zerrelerdir. S›cak olduklar›için, genifllemifl, hafîflemifl olan s›v› ve kat› dânecikler, havada yükselir. Bunugörünce, kat› ve s›v› dâneciklerin havadan dahâ hafîf olduklar›n› söylemekdo¤ru olmaz. Çünki dâneler, ›s› enerjisi taraf›ndan kald›r›lmakdad›r.So¤uduklar› zemân, yine geri, afla¤› inerler. Yere düflerler. Kendi yerlerininhavadan dahâ afla¤› oldu¤u anlafl›l›r. Sâlik de, o makâmlardan yukar›,fazla muhabbet enerjisi ile sürüklenmekdedir. Kendi makâm›, o makâmlardanafla¤›dad›r.Buraya kadar bildirdiklerimiz, müntehî için idi. Müntehî, tesavvuf yolunda,ç›kabilece¤i derecelerin sonuna varan Velî demekdir. Yolun bafllang›c›nda,böyle san›l›rsa, kendini büyüklerin makâmlar›nda bulursa, bununsebebi baflkad›r. fiöyle ki, sonlarda bulunan her makâm›n, yolun bafl›ndave ortas›nda benzerleri, görünüflleri vard›r. Bafllang›cda ve yolda olanlar,bu görüntülere gelince, o makâmlar›n kendilerine geldiklerini san›rlar.Birfleyin görüntüsü ile, kendisini ay›rd edemezler. O büyüklerin görüntülerini,benzerlerini de, makâmlar›n›n görüntülerinde bulunca, o büyüklerleortak olduklar›n› san›rlar. Zan etdikleri gibi de¤ildir. Bir fleyin gölgesini,kendisine benzetmekden baflka birfley de¤ildir. Yâ Rabbî! Herfleyin özünü,yap›s›n› bize bildir! Sevgili Peygamberin hurmetine, bizleri bofl, fâidesizfleylerle vakt geçirmekden koru! Âmîn.– 246 –