buraya

net kazanm›fl, onlar› sevme¤i, onlar›n yolunda bulunma¤›, son nefesde îmânile gitmenin alâmeti, iflâreti demifldir. O hâlde alevî, Ehl-i sünnetdir. Bununiçin, alevî olmak isteyen kimsenin, Ehl-i sünnet olmas› lâz›md›r. Bugün,z›nd›klar ve müslimânl›kla ilgileri olm›yan kimseler, mubârek Alevîismini Ehl-i sünnetden al›p, kendilerine mal etmek istiyorlar. Bu güzel ismingölgesi alt›nda, gençleri aldatma¤a, Resûlullah›n yolundan ay›rma¤au¤rafl›yorlar. Bu konuda, (Eshâb-› Kirâm) ve (Hak Sözün Vesîkalar›) kitâblar›m›zdagenifl bilgi vard›r.]Mu’tezilî f›rkas› ise, sonradan meydâna ç›km›fld›r. Bunun kurucusu olanVâs›l bin Atâ, Hasen-i Basrînin “rahmetullahi aleyh” talebesinden idi.Îmân ile küfr aras›nda, bir üçüncü k›sm bulundu¤unu söyliyerek, Hasen-iBasrînin yolundan ayr›ld›¤› için, Hasen-i Basrî, buna (‹’tezele annâ) buyurduki, bizden ayr›ld› demekdir. Di¤er bütün f›rkalar da, sonradan meydânaç›kd›.Eshâb-› kirâma dil uzatmak, Allahü teâlân›n Peygamberine “sallallahüaleyhi ve sellem” dil uzatmak olur. (Eshâb-› kirâma sayg› göstermiyen, Allahüteâlân›n Resûlüne îmân etmemifldir) buyuruldu. Çünki, onlar›n kötülenmesi,sâhiblerinin, efendilerinin “sallallahü aleyhi ve sellem” kötülenmesiolur. Böyle yanl›fl i’tikâda düflmekden, Allahü teâlâya s›¤›n›r›z!Kur’ân-› kerîmden ve hadîs-i flerîflerden ç›kan ahkâm› bizlere getiren,Eshâb-› kirâmd›r. Onlara dil uzat›l›nca, onlar›n getirdi¤i fley de, k›ymetdendüfler. ‹slâmiyyeti bizlere getiren, Eshâb-› kirâm aras›ndan belli kimselerde¤ildir. Bunda, herbirinin hizmeti, pay› vard›r. Hepsi adâletde, do¤rulukda,ö¤retmekde müsâvîdir. Eshâb-› kirâmdan “aleyhimürr›dvân” herhangibirine dil uzat›l›nca, dîn-i islâm kötülenmifl, sö¤ülmüfl olur. Allahü teâlâ,bu çirkin hâle düflmekden hepimizi korusun!Eshâb-› kirâma sö¤en e¤er, (Biz, yine Eshâb-› kirâma uyuyoruz. Onlar›nhepsine uymak, flart de¤ildir. Hattâ mümkin de¤ildir. Çünki, sözleri birbirineuym›yor. Yollar› baflka baflkad›r) derse, bunlara deriz ki: Eshâb-› kirâmdanba’z›s›na uymufl olmak için, hiçbirini inkâr etmemek lâz›md›r. Birk›sm›n› be¤enmeyince, baflka k›sm›na uyulmufl olamaz. Çünki, meselâEmîr [Alî] “rad›yallahü anh”, di¤er üç halîfeyi büyük biliyor, hurmet ediyorve uyulma¤a lây›k olduklar›n› biliyordu. Bunlara, seve seve bî’at etmifl,hilâfetlerini kabûl etmifldi. Di¤er üç halîfeyi sevmedikçe, Emîre “rad›yallahüteâlâ anhüm” uydu¤unu söylemek yalan olur, iftirâ olur. Hattâ, Emîribe¤enmemek, onun sözlerini, hareketlerini, kabûl etmemek olur. Allahüteâlân›n arslan› Alî “rad›yallahü anh” için, onlar› idâre ediyordu, yüzlerinegülüyordu demek, câhilce, ahmakca söz olur. Allah›n arslan›n›n, okadar ilm ve kahramanl›¤› ile, tâm otuz sene, üç halîfeye karfl› düflmanl›-¤›n› saklay›p, dost göründü¤ünü ve onlarla yalandan arkadafll›k etdi¤ini hangiakl kabûl eder? En afla¤› bir müslimân bile böyle iki yüzlülük yapamaz.Emîri “rad›yallahü anh” bu kadar küçülten, âciz, hîleci ve münâf›k yapanböyle sözlerin çirkinli¤ini anlamak lâz›md›r. Allah göstermesin, Emîrin “rad›yallahüanh” böyle oldu¤unu, bir ân kabûl etsek bile, Peygamber efendimizin“sallallahü aleyhi ve sellem” bu üç halîfeyi “r›dvânullahi teâlâaleyhim ecma’în” medh etmesine, büyültmesine, bütün yaflad›¤› müddetçe,bunlara k›ymet vermesine ne diyecekler? Peygamber “sallallahü aley-– 128 –