buraya

di vatan›na kavuflmaz ise, ona yaz›klar, binlerle yaz›klar olsun! Fârisî iki beyttercemesi:Mahlûklar›n en yükse¤i insand›r.O makâmdan mahrûm kalan da, odur.Bu yoldan, e¤er geri dönmezse,Ondan dahâ mahrûm, olmaz kimse.‹flte, rûhun hastal›klar›ndan biri, elemini lezzet sanmas›, lezzetini elemanlamas›d›r. Onun bu hâli, mi’desi hasta bir kimseye benzer ki, bu kimsesafras› bozuk oldu¤undan, tatl›y› ac› san›r. Bu kimseyi tedâvî etmek lâz›moldu¤u gibi, rûhu da, bu hastal›kdan kurtarmak, akl îcâb›d›r. Rûhun tedâvîedilerek cismin elemlerinden, ac›lar›ndan lezzet duymas›, sevinmesi lâz›md›r.Fârisî beyt tercemesi:Kavuflmak için, bu lezzet ve sevince,Can ç›k›ncaya dek, çal›fl, gündüz ve gece!‹yi düflünerek ve inceleyerek anlafl›l›yor ki, dünyâda e¤er, derd ve musîbetlerolmasayd›, dünyân›n hiç k›ymeti olmazd›. Dünyân›n zulmetini, s›-k›nt›s›n›, hâdiseler, ac› olaylar gidermekdedir. [Dünyâ dertleri, rûha elemverir. Bu elemi, inkisâr›, ibâdet olur, derecesi yükselir.] Dertlerin, elemlerinac›l›klar›, bir hastal›¤› iyi edecek, fâideli ilâc›n ac›l›¤› gibidir. Bu fakîr,anl›yorum ki, bozuk niyyet ile, gösterifl için, menfe’at için yap›lan, ba’z› ziyâfetlerde,yeme¤e kusûr bulmak veyâ baflka sûretle, yap›lan eziyyet ile, ziyâfetverenin kalbinin k›r›lmas›, yemekdeki zulmeti, niyyetin bozuklu¤u ilehâs›l olan günâh› gidermekde, kabûl olmas›na sebeb olmakdad›r. E¤ermüsâfirlerin flikâyeti, hakâreti olmasayd› ve ziyâfet sâhibinin kalbi k›r›lmasayd›,yemek karanl›k ve günâh olacak, kabûl edilmiyecekdi. Kalbin k›r›lmas›,kabûle sebeb oldu.O hâlde, hep cism ve cesedimizin râhat›n› ve tad›n› düflünen ve hep bununpeflinde koflan bizler, çok zor durumda bulunuyoruz: Vezzâriyât sûresinde,ellialt›nc› âyet-i kerîmede meâlen, (‹nsanlar› ve cinni, yaln›z ibâdetetmeleri için yaratd›m) buyuruldu. ‹bâdet de, kalbin ve rûhun k›r›kl›¤›, kendiniafla¤› bilmesidir. ‹nsan›n yarat›lmas›, kendini hakîr bilmesi, afla¤› görmesiiçindir. Bu dünyâ, müslimânlar›n âh›retlerine, Cennetdeki ni’metlerinegöre, bir zindân gibidir. Müslimânlar›n, bu zindânda zevk ve safâ aramalar›,akla uygun olmaz. O hâlde, dünyâda eziyyet, s›k›nt› çekme¤e al›flmaklâz›md›r. Burada mihnetlere katlanmakdan baflka çâre yokdur. Allahüteâlâ, mubârek ceddiniz hurmetine “aleyhi ve alâ âlihi minessalevâtietemmühâ ve minetteh›yyâti eymenühâ”, biz za’îf kullar›na bu yolda yürüyebilmeknasîb eylesin. Âmîn.[(Reflehât)da, Ubeydüllah-› Ahrâr hazretleri “rahmetullahi teâlâ aleyh”buyuruyor ki, (‹nsanlar ibâdet yapmak için yarat›ld›. ‹bâdetin hulâsas›, özüde, kalbin her zemân Allahü teâlâdan âgâh olmas›d›r). 46. c› ve 99. cumektublar› ve 155. ci Ma’sûmîyeyi okuyunuz!]– 102 –