buraya

kendilerine melek geldi¤ini söylemifllerdir. Peygamberlere inanm›yanlardanhiçbiri, bu devlete kavuflmam›fld›r. Melekler, muhakkak ma’sûmdur.Ya’nî vazîfelerini elbette do¤ru yapar. Hiç yan›lmaz ve hiç kötü, pis de¤ildirler.Vahyi, de¤ifldirmeden, unutmadan getirirler. Allahü teâlân›n kelâm›n›tafl›rlar.‹flte, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” her sözü, Hak teâlâdand›r.Her getirdikleri emr, haber, hep Hak teâlâdand›r. ‹ctihâd etdikleriher söz de, vahy ile sa¤lamlafld›r›lm›fld›r. ‹ctihâdlar›nda ufak flafl›rsalar,Hak teâlâ, hemen vahy göndererek düzeltir. Hâlbuki, Peygamberlere inanmay›p,kendilerini ilah, tanr› tan›tan, sizi, biz yaratd›k, biz kurtard›k, deyipkendilerine tapd›ran kâfirlerin her sözü kendilerindendir. Sözlerinido¤ru san›rlar. O hâlde, insâf edelim! Ahmak, câhil bir kimse, kendini ilah,tanr› san›p, kendine tap›nmas›n› emr eder, her kötü zararl› ifli yaparsa, bunainan›l›r m›? Onun yolunda gidilir mi? Fârisî m›sra’ tercemesi:Senenin nas›l mahsûl verece¤i, behâr›ndan belli olur.Bu kadar uzun anlatmam›za sebeb, aç›kça anlafl›lmak içindir. Yoksa, hakbât›ldan, nûr zulmetden ayr›d›r. Nitekim Allahü teâlâ ‹srâ sûresi seksenbirinciâyet-i kerîmesinde meâlen, (Hak gelince, bât›l gider, bât›l her zemângidicidir) buyuruyor. Yâ Rabbî, bizleri, o büyüklerin “aleyhimüssalevât”yolunda bulundur! Âmîn.Seyyid Meyân pîr Kemâli iyi tan›rs›n›z. Bu husûsda birfley yazmam›zalüzûm yok. fiu kadar var ki, bu fakîr, bir müddetden beri onun yak›nl›¤›ndanhaz duyuyorum. Kap›n›z›n efli¤ini öpmek arzûsunda idi. Amma flu s›-ralarda hasta olup, yata¤a düflmüfldür. Düzelince hizmet ve huzûrunuza kavuflacakd›r.64ALTMIfiDÖRDÜNCÜ MEKTÛBBu mektûb, yine nakîb seyyid fleyh Ferîde “kuddise sirruh” yaz›lm›fld›r.Cismin ve rûhun lezzet ve elemlerini bildirmekde ve cisme olan musîbet veac›lara, sabr tavs›ye edilmekdedir:Allahü teâlâ, sizi her s›k›nt›dan korusun! Dünyâ ve âh›retin efendisinin“aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vetteslîmât” hurmetine dünyâ ve âh›retin iyiliklerinekavufldursun!Dünyâ lezzetleri ve elemleri iki dürlüdür: Birisi cismin [ya’nî nefs-iemmârenin], ikincisi rûhun lezzetleri ve ac›lar›d›r. Cisme lezzet veren herfley,rûha elem verir. Cismi inciten herfley, rûha tatl› gelir. Görülüyor ki, rûhile cesed, birbirinin nakîzi, aksidir. Fekat, bu dünyâda rûh, cism derecesinedüflmüfl ve cismle birleflmifl, kendini cisme kapd›rm›fld›r. Rûh, cism hâlinialm›fl, ona lezzet veren fleylerden lezzet duyma¤a ve cisme ac› gelen fleylerdenelem duyma¤a bafllam›fld›r. ‹flte avâm, ya’nî câhil halk böyledir.Vettîn sûresinin, (Onu [rûhu], sonra en afla¤› dereceye indirdik) meâlindekiâyet-i kerîmesi bunlar›n hâlini göstermekdedir. Bir kimsenin rûhu, e¤erbu esîrlikden, bu ba¤l›l›kdan kurtulmaz, kendi derecesine yükselmez, ken-– 101 –