1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Resûlullah efendimiz, her gün, sabah namazını kıldıktan sonra eshâbına hitâben,
"İçinizde bu gece rü'yâ göreniniz var mı?" diye sorardı.
Cündüb oğlu Semûre hazretleri anlatır:
Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem, her gün, sabah namazını kıldıktan sonra yönünü
bize doğru çevirerek eshâbına hitâben, "İçinizde bu gece rü'yâ göreniniz var mı?" diye
sorardı. Görmüş olan bulunursa, rü'yâsını anlatırdı. Yine günlerden bir gün sabah namazından
sonra bize, "Bu gece rü'yâ göreniniz var mı?" diye sordu. Biz, "Hayır!" diye cevap verdik.
Resûlullah, "Fakat bugün ben rü'yâ gördüm" dedi ve anlatmağa başladı:
Elindeki taşı adamın kafasına vuruyordu
İki kişi gelerek elimden tuttular. "Yürü!" dediler. Kendileriyle beraber yürüdüm. Beni
engebesiz bir arâziye götürdüler. Orada iki kişiye rastgeldik. Birisi çökmüş bir vaziyetteydi.
Diğeri de ayakta duruyordu. Bunun elinde iri ve sert bir kaya parçası vardı. Bu kayayı,
önünde çökmekte olanın kafasını olanca hızıyla indirerek onun kafasını yarıyor, sonra da
yuvarlanan kayanın peşinden giderek alıp geliyordu. Fakat adamın yarılan kafası eski hâline
gelmeden geri dönmüyordu. Döndüğünde aynı hareketi yine yapıyor ve bu işleme böylece
devam edip gidiyordu. Beni götürenlere, "Sübhânallah bu da ne?" dedim. Bana, "Yürü!"
dediler.
Onlarla beraber yürüdüm. Biraz gidince bir adama rastgeldik. Başını yaslayıp yatmıştı.
Başka birisi de onun yanında ayakta duruyordu. Elinde demirden kancalar vardı. Bu kancaları
yerdekinin ağzının bir yanından takıyor, tâ başının geri tarafına kadar avurdunu yırtıyordu.
Bir tarafını bitirince diğer tarafına geçiyor, aynı hareketi o yanına da yapıyordu. Bir tarafını
yırtarken diğer tarafı eski hâline geliyor, bu sefer o, o tarafına geçerek aynı işleme devam edip
gidiyordu. Beni götürenlere "Sübhânallah, bu da ne?" diye sordum. Bana, "Yürü!" dediler.
Biraz gidince bir binâ ile karşılaştık. Bu binanın üst tarafı bir fırın ağzı gibi dar idi. Alt
tarafı da genişti. İçine şöyle bir göz attım. Bir de ne göreyim, orası çıplak erkek ve kadınlarla
doluydu. Altlarından da kendilerine doğru bir ateş bir alev geliyor. Alev vurduğu zaman,
neredeyse dışarıya fırlayacak şekilde yükseliyorlar, alev çekilince yine içine dönüyorlar. Alev
tekrar aşağıdan yukarı doğru hücum ettiği zaman hep birden bağrışıyorlar ve bu işlem böylece
devam edip gidiyordu. Ben bunu görünce, "Sübhânallah, bunlar da kim?" dedim. Beni
götürenler, "Yürü!" dediler.
Gördüklerimi şöyle izah etti...
Beraberce yürüdük. Geniş bir nehre geldik. Bu nehrin kan kırmızısı suyu vardı. İçinde bir
adam yüzmekteydi. Nehrin kenarında da başka bir adam duruyor ve yanına yaklaşınca, ağzına
bir taş atıyordu. Ben yine, "Sübhânallah, bu da ne?" dedim. Beni götürenler, "Yürü!"
dediler.
Sonra bu gördüğüm acâyip şeyleri şöyle izâh ettiler:
Taşla başının yarılmakta olduğunu gördüğün ilk adam, önce Kur'ân-ı kerime sarıldığı hâlde
sonradan onu bir kenara iten, onun esaslarına riâyet etmeyen ve beş vakit farz namazı
kılmayan kişidir.
Kafasının arka tarafına kadar avurtlarının yırtılmakta olduğunu gördüğün şahıs, sabahtan
akşama kadar bir sürü yalan söyleyen ve bu yalanları etrafı kaplayan kişidir.
Fırına benzer evdeki gördüklerin, zînâ eden erkek ve kadınlardır.
Suyu kan rengindeki nehirde yüzmekte olduğunu gördüğün şahıs, fâiz yiyici kişidir.
Tabiînden biri buyurdu ki:
Doğru sözlülük Allah dostlarının süsüdür. Yalancılık da bedbahtların alâmet-i fârikasıdır.
Fazîlet timsâli bir anne! 29 ŞUBAT 1996
Akşam babam geldiği vakit, anam sanki hiçbir şey yokmuş gibi babama muamele
ederdi. Babam da hatâsını anlardı.