1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Dünya ile âhıret, doğu ile batı gibidir ki, birine yaklaşan, ötekinden uzak olur. Bir kimse
ibâdetini yapmaz ve geçiminde, kazancında Allahü teâlânın emir ve yasaklarını gözetmezse,
dünyaya düşkün olmuş olur. Allahü teâlâ herkesin kalbini bu kimseden soğutur. Bunu kimse
sevmez.
Kendini sözde tamamen Allaha vermiş papazlar var. Bunlar da gerçekten dünyayı
sevmiyorlar, bunların durumu nasıl olacak? diye sorulacak olursa:
İnsanların âhırette Cehennemden kurtulması, yalnız kendi zamanlarındaki peygamberlere
tâbi olmalarına bağlıdır. Dünyada yapılan bütün iyilikler, bütün keşifler, bütün hâller ve bütün
ilimler peygamberlerin yolunda bulunmak şartı ile, âhırette işe yarar.
Yoksa, Allahü teâlânın peygamberlerine tâbi olmayanların yaptığı her iyilik, dünyada kalır
ve âhıretin harap olmasına sebep olur. Bir kimse, senelerce ibâdet etse, ömrünü, nefsini
temizlemekle geçirse ve güzel huyları ile yanındakilere, keşfettiği âletler ile, bütün insanlara
faydalı olsa, Muhammed aleyhisselâma tâbi olmadıkça ebedi saâdete kavuşamaz.
Tohum ekmeden mahsûl beklemek
Bu dünya, âhıretin tarlasıdır. Burada tohumlarını ekmeyip yiyenler, böylece bir tohumdan
kat kat meyve kazanmaktan mahrûm kalanlar, ne kadar zavallıdır. Kardeşin kardeşten, ananın
evlâdından kaçacağı o gün için, hazırlanmıyanlar, dünyada da, âhırette de aldanıyorlar ve
sonunda pişman olacaklardır.
Aklı başında olan, bu dünyayı fırsat bilir. Bu kısa zamanda, tohum ekerek, ya'nî Allahü
teâlânın beğendiği işi yaparak, âyet-i kerîmede bildirilen kat kat fazla meyveleri toplar.
Cenâb-ı Hak, bu kısa zamanda yapılacak, hayırlı işlere ve ibâdetlere sonsuz ni'metler ihsân
edecektir. Dünya hayatının, ebedî âhıret hayatına vesîle olduğunu unutan helâk olur.
Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Bu dünya bir köprüdür ki, bundan hemen geçesiniz! Yalnız bunun tâmiri ile
uğraşmayıp, yolunuza devam edesiniz!)
(Arzusu âhıret olup, âhıret niyyeti ile çalışana, Allahü teâlâ dünyayı hizmetçi yapar.)
(Âhıretin sonsuz olduğuna inanan kimsenin, yalnız bu dünyaya sarılması, çok
şaşılacak şeydir.)
Kur'ân-ı kerîme hürmet 17 ŞUBAT 1996
Mushafı her kitabın üstünde bulundurmalıdır. Üzerine başka hiçbir şey
koymamalıdır. Kur'ân-ı kerîm okunurken, sessizce ve saygı ile dinlemelidir.
Kur'ân-ı kerîme hürmet etmek, saygılı olmak için, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında
yazdıklarını bilmek, öğrenmek lâzımdır. Bunlar bilinmezse, hürmet, saygı diye yapılan şeyler,
saygısızlık, hürmetsizlik olur.
Kur'ân-ı kerîme nasıl hürmet edileceğini, saygı gösterileceğini Ehl-i sünnet âlimleri
kitaplarına yazmıştır. Herşeyden önce, Mushafı tutabilmek için abdestli olmak lâzımdır.
Yalnız abdestsiz iken, ezberinde olan sûreleri okumak câizdir. Mümkün olduğu kadar kıbleye
karşı oturup ve belden yukarıda tutmalı, e'ûzü besmele ile başlayarak okumalıdır.
Mushafı her kitabın üstünde bulundurmalıdır. Üzerine başka hiçbir şey koymamalıdır.
Kur'ân-ı kerîm okunurken, sessizce ve saygı ile dinlemelidir. Çalgı, oyun arasında, eğlence
yerlerinde okumamalıdır. Uygunsuz okunurken, susturmak mümkün değilse, oradan
uzaklaşmalıdır. Mushaf yapraklarını, satırlarını, kelimelerini ve bütün mübârek isim ve
yazıları, hakîr ve aşağı yerlerde görünce hemen kaldırmalıdır.
Mushafa ve din kitaplarına karşı ayak uzatmak mekrûhtur. Yalnız yüksekte iseler, mekrûh
olmaz. Mushafı, okumasını bilmeyenin hayır ve bereket için evinde bulundurması sevâbdır.
Kur'ân-ı kerîmi dinlemek farz-ı kifâyedir
Kur'ân-ı kerîmi okumak sünnet, okunanı dinlemek ise, farz-ı kifâyedir. Bunun için Kur'ânı
kerîm okunurken özrü, işi olmıyanların sessizce dinlemesi lâzımdır. İş görenlerin arasında ve
câmide namaz kılanların yanında yüksek sesle Kur'ân-ı kerîm okumağa başlamak günâh olur.