1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Hocası İmâm-ül-Harameyn el-Cüveynî şöyle der:
"Gazâlî, ilimde büyük bir deryadır."
Es'ad Mîhenî de şöyle der:
"Gazâlî'nin ilmi ve üstünlüğü, kolay kolay anlaşılmaz. Bunu ancak, onun derecesinde
olanlar veya onun aklının kemâline yaklaşabilenler anlar."
İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin eserleri üstünde Avrupalılar, geniş ve uzun süren incelemeler
yapmışlardır. Bunlardan P. Bouyges adlı müsteşrik, Essaie de Chronologie des Oeuvres de
al-Ghazâli kitabında, İmâm-ı Gazâlî'nin 404 kitabının ismini yazmıştır.
Meşhûr müsteşrik Brockelman'ın da Geschichte Der Arabischen Litterature adlı
eserinde, İmâm-ı Gazâlî'nin eserlerinden 75 tanesinin listesini vermiştir.
1959'da, dört Alman ordinaryüs profesörü, İmâm-ı Gazâlî'nin kitaplarını okuyarak, İslâm
dînine âşık olmuşlar ve İmâmın kitaplarını Almancaya çevirmişler ve İslâmiyeti kabûl
etmişlerdir.
"Sanmayın ki ben öldüm!" 25 ARALIK 1996
Ben bir serçeyim ve bu beden benim kafesim. Ben uçtum o kafesten, rehin kaldı
bedenim. Dünyadaki yurdumu, hayâlimden çıkardım. Sakın sanmayınız ki, ölüm, dâim
ölmektir. Sanmayın ölüm, azâb, şiddet, elem çekmektir.
Ömrünü İslâmiyetin emir ve yasaklarını öğrenmek ve öğretmekle geçiren İmâm-ı Gazâlî
hazretleri 1111 senesi Cemâzil-evvel ayının 14. pazartesi günü, büyük kısmını zikir, tâat ve
Kur'ân-ı kerîm okumakla geçirdiği gecenin sabah namazı vaktinde, abdest tazeleyip namazını
kıldı, sonra yanındakilerden kefen istedi. Kefeni öpüp yüzüne sürdü, başına koydu ve dedi ki:
- Ey benim Rabbim, mâlikim! Emrin başım gözüm üzere olsun.
Baş ucundaki şiir
Odasına girdi. İçeride, her zamankinden çok kaldı. Dışarı çıkmadı. Bunun üzerine orada
bulunanlardan üç kişi içeri girdiklerinde, İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin kefenini giyip, yüzünü
kıbleye dönüp, rûhunu teslim ettiğini gördüler. Başı ucunda şu beyitler yazılı idi.
Beni ölü gören ve ağlıyan dostlarıma,
Şöyle söyle, üzülen o din kardaşlarıma:
Sanmayınız ki, sakın, ben ölmüşüm gerçekten,
Vallahi siz de kaçın, buna ölüm demekten.
Ben bir serçeyim ve bu beden benim kafesim,
Ben uçtum o kafesten, rehin kaldı bedenim.
Dünyadaki yurdumu, hayâlimden çıkardım.
Sakın sanmayınız ki, ölüm, dâim ölmektir.
Biliniz ki, hayattır ve ne yüksek gâyedir.
Sanmayın ölüm, azâb, şiddet, elem çekmektir,
O sâdece bir evden, başka eve geçmektir.
Azığınızı alın ve yola hazırlanın,
Eğer aklınız varsa, başka şeye kanmayın!
Bana rahmet okuyun, rahmet olunasınız,
Biz gittik, biliniz ki, sırada siz varsınız.
Yalvarırım Allaha, kendime rahmet için,
Ve Rabbim dostlarıma çok merhamet eylesin.
Son sözüm olsun size "aleyküm selâm" dostlar!
Allah selâmet versin, diyecek başka ne var?
İmâm-ı Gazâlî hazretleri, kendisini mezarın içine Şeyh Ebû Bekr en-Nessâc'ın
koymasını vasiyet etmişti. Şeyh, bu vasiyeti yerine getirip mezardan çıktığında, hâli değişmiş,
yüzü kül gibi olmuş görüldü. Oradakiler kendisine sordu:
- Size ne oldu? Niçin böyle sarardınız, soldunuz efendim?