1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Mevlânâ hazretleri buna da şöyle cevap verdi:
- Bâyezîd-i Bistâmî'nin aldığı ma'nevî ihsânlar o kadar çoktu ki, kalbi, bu oranda o
kadar geniş olmadığı için, ilâhî feyzlere tahammül edemiyerek tecellî ile dolup taştı.
Kendinden geçti. O sözleri bu hâldeyken söyledi.
Bu îzâhata hayran kalan Şems-i Tebrîzî, "Allah" diyerek yere yığıldı. Bayılmıştı. Mevlânâ
hazretleri, hemen atından inerek Şems-i Tebrîzî'yi kucakladı, ayağa kaldırdı. Bu nûr yüzlü
zâta o kadar ısınmış, kalbinde o kadar muhabbet hâsıl olmuştu ki, ayılınca büyük bir hürmet
ve edeble evine götürdü.
Hocası Seyyid Burhaneddîn hazretlerinin geleceğini söylediği Şems-i Tebrîzî olduğunu
öğrenince, daha da çok sevindi. "Ey Muhterem efendim! Gerçi evimiz size lâyık değil ise
de, zât-ı âlînize sâdık bir hizmetçi olmaya çalışacağım. Bundan böyle bu ev sizin,
çocuklarım da evlâtlarınızdır" diyerek hizmetine koşmaya başladı. Gece-gündüz hiç
yanından ayrılmayıp, onun sohbetlerini büyük bir zevk içinde dinliyordu.
Şems-i Tebrîzî bir müddet sonra, Konya'dan ayrıldı. Şems-i Tebrîzî'nin gitmesi, Mevlânâ'yı
çok üzdü. Günler geçtikçe ayrılık acısına sabredemiyordu. Ayrılık, kendisinde tahammül
edecek bir hâl bırakmıyordu. Şems'in ayrılık hasreti ve muhabbeti ile yanıyordu. "Şems,
Şems!" diyerek ciğeri yakan kasîdeler söylüyor, göz yaşlarıyla dolu yazdığı mektupları
Şam'da Şems-i Tebrîzî hazretlerine gönderiyordu.
Eğer bir kimse, "Şems'i gördüm" diye yalan söylese, ona müjdelik olarak üzerindeki
elbisesini verirdi. Bir defasında birisi dedi ki:
- Şems-i Tebrîzî'yi Şam'da gördüm. Sağlığı yerindeydi.
Mevlânâ, ona elinde bulunan ne varsa hepsini verdi. Orada bulunan diğer bir kimse dedi ki:
- O, Şems-i Tebrîzî'yi görmedi, yalan söylüyor.
Hakîkîsine canımı veririm
Mevlânâ hazretleri bunun üzerine şu cevabı verdi:
- Ona verdiğim bu elbiseler, sevdiğimin yalan haberinin müjdecisidir. Onun hakîkî
haberini getirene canımı veririm.
Bir zaman sonra Şems-i Tebrîzî Konya'ya geri geldi. Mevlânâ Celâleddîn ile Şems-i
Tebrîzî, eskisi gibi yine bir odaya çekilip sohbete başladılar. Hiç dışarı çıkmadan, yanlarına
oğlundan başka kimseyi almadan, ma'nevî bir âlemde kendilerinden geçtiler. Hocasına
kavuştuktan sonra, "Akıl mürşidi bulmak içindir. Hocamı buldum, aklımı bıraktım"
buyurdu.
Halk, Şems gelince Mevlânâ'nın sâkinleşeceğini, aralarına katılıp, kendilerine nasîhat
edeceğini, sohbetlerinden istifâde edeceklerini ümit ederlerken, tam tersine, eskisinden daha
fazla Şems'e bağlandığını ve muhabbetinin ziyâdeleştiğini gördüler.
Şa'bân ayının üstünlüğü 12 ARALIK 1996
"Şa'bân, Recep ile Ramazan ayları arasında bir aydır. İnsanlar bundan gâfildir.
Hâlbuki Şa'bân ayında kulların ameli Allahü teâlânın dergâhına çıkarılır. Ben,
Şa'bânda oruçlu olduğum hâlde amelimin çıkarılmasını arzû ederim."
Dînimizin kıymet verdiği mübârek aylardan ikincisi, Şa'bân ayıdır. Allahü teâlâ, kullarına
çok acıdığı, bir annenin yavrusuna olan merhametinden daha fazla merhametli olduğu için,
ba'zı gün ve gecelere kıymet vermiştir.
Bu gece, gün ve aylarda yapılan ibâdetlere, hayırlara daha çok sevâb vereceğini
bildirmiştir. Tevbe, istigfâr etmeli, yalvarıp af ve âfiyeti istemeli, bu günleri fırsat bilmelidir.
Şa'bân ayı benim ayım
Allahü teâlâ, Şa'bân ayını, Resûlullah efendimize mahsûs kılmıştır. Hadîs-i şerîflerde
buyuruldu ki:
(Şâ'bân-ı şerîf, benim kendime mahsûs bir aydır. Hak teâlâ hazretleri arş-ı a'lânın
meleklerine azamet-i şâniyle buyurur ki: "Ey benim meleklerim, gördünüz mü, benim