1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

ilim öğrendi. Onun feyz ve tevecühlerine mazhâr oldu, ma'nevî yolda yüksek derecelere
kavuştu.
Sadreddîn-i Konevî anlatır:
"Rü'yâmda Fahr-i kâinât efendimizi gördüm. Yanlarında Eshâb-ı kirâm ile medreseye teşrif
etmişlerdi. Sofanın ortasına oturdular. Bu sırada Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî de oraya gelip
uygun bir yere oturdu.
Peygamber efendimiz Mevlânâ'ya çok iltifât ettiler ve Hz. Ebû Bekr'e dönerek, "Yâ Ebâ
Bekr! Ben Celâleddîn ile, diğer peygamberlerin arasında öğünürüm. Çünkü onun
öğrendiği ilim ve işlediği amelin feyz ve nûru ile ümmetimin gözleri aydın olur. O benim
oğlumdur" buyurdular.
Mevlânâ'yı sağ tarafına oturttular. Peygamber efendimiz, bu rü'yâ ile, talebelerimden
Mevlânâ'nın derecesinin yüksekliğine işâret buyurdular. Bu durumu diğer talebelere anlattım
ki, onun hatırını gözetip, ilminin yüksekliğini anlasınlar."
Sanki yanımızda idi
Şemseddîn Attâr anlatır: Mevlânâ birgün câmide va'z ederken, mevzû; Hızır ile Mûsâ
aleyhisselâmın kıssasına gelmiş idi. Bu kıssayı, öyle heyecanlı anlatıyordu ki, herkes nefesini
kesip, can kulağı ile dinliyordu.
Benim yanımda bir şahıs, başını önüne eğmiş birşeyler mırıldanıyordu. Kulak verdim,
dediklerini anladım. Şöyle diyordu: "Sanki yanımızda idin, sanki üçüncümüz sen idin"
diyordu. Bunun Hızır olduğunu anladım. Yanına sokulup dedim ki:
- Anladım, sen Hızırsın, ne olur, bana ihsân eyle!
Bana cevap olarak:
- Burada hazret-i Mevlânâ varken, benim sana ihsânda bulunmam deniz yanında
teyemmüm gibi olur. Senin bütün müşkillerini o halleder, deyip, gözden kayboldu.
Ben bu hâli Mevlânâ hazretlerine anlatmak için yanına gittiğimde, ben söze başlamadan
buyurdu ki:
- Ey Attâr! Hızır aleyhisselâmın sözleri doğrudur.
"Hocamı buldum, aklımı bıraktım" 11 ARALIK 1996
"O, Şems-i Tebrîzî'yi görmedi, yalan söylüyor" deyince, Mevlânâ da; "Ona verdiğim
bu elbiseler, sevdiğimin yalan haberinin müjdecisidir. Onun hakîkî haberini getirene
canımı veririm" diye cevap verdi.
Mevlânâ hazretleri talebeleriyle giderken, kapı önünde tefekkür hâlinde duran,
kıyâfetinden yabancı olduğu anlaşılan bir kimseyi gördü. O'na selâm verip yoluna devam etti.
Bu Şems-i Tebrîzî hazretleri idi.
Kendi kendisine de; "bu yabancı bir kimseye benziyor. Buralarda böyle birisini hiç
görmedim. Ne kadar da nûrlu bir yüzü var" diye düşünürken, âniden atının yularını bir
elin tuttuğunu gördü.
Mevlânâ hazretleri, atı durduran elin sâhibinin o yabancı olduğunu görünce sordu:
- Buyurunuz! Bir arzûnuz mu var?
- İsminizi öğrenmek istiyorum?
- Mevlânâ Celâleddîn Muhammed.
- Bir suâlim var.
- Buyurun.
- Acabâ Bâyezîd-i Bistâmî nasıl biridir?
- Elbette ki büyük biridir.
İlâhî feyze tahammül edemedi
Bu cevâbı bekleyen Şems-i Tebrîzî sordu:
- Peki niçin görünüşte Bâyezîd-i Bistâmî; bazı yanlış şeyler söyledi. Bunun hikmetini
söyler misiniz?