1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Sonra İspanya'nın Müslümanlardan önceki durumunu şöyle anlatmaktadır:
O zamanki Avrupalılar tamamen barbardı. Hıristiyanlık, onları barbarlıktan
kurtaramamıştı. Onlara hâlâ vahşî nazariyle bakmak gerekirdi. Pislik içinde yaşarlardı.
Kafaları, hurâfelerle doluydu.
Doğru dürüst düşünmek hâssasına bile mâlik değildiler. ^Adî kulübelerde yaşarlardı. Eğer
kulübenin zemîninde veya duvarlarında bir hasır örtüsü varsa, bu büyük bir zenginlik işâreti
sayılırdı. Yedikleri, yabânî fasulye, havuç gibi sebzeler, ba'zı otlar, hattâ ba'zen ağaç
kabuklarıydı. Elbise olarak, uzun müddet dayandığı için dabağlanmamış hayvan postları
kullanıyorlar ve bunun için çok pis kokuyorlardı.
İslâmiyet temizliği emreder
Müslümanlar, onlara her şeyden önce temizliği öğrettiler. Müslümanlar, günde beş defa
ellerini, yüzlerini, kollarını, ayaklarını yıkıyorlardı. Onların da günde hiç olmazsa bir kere
yıkanmasını sağladılar. Sonra, onların üzerinden pis kokulu, parça parça olmuş, bitlerle
dolmuş olan hayvan derilerini çıkarıp atarak, onlara güzel kumaşlardan, renkli ipliklerden
örülerek yapılmış olan kendi elbiselerinden verdiler. Onlara yemek pişirmesini, yemek
yemesini öğrettiler.
Eğer İslâm dîni olmasaydı, insanlık bugünkü medeniyet derecesine, ilim ve fende bugünkü
seviyesine erişemezdi. Müslümanların gözünde ilmin çok yüksek bir yeri vardır. Muhammed
aleyhisselâm, (İlim Çin'de de olsa, onu alınız) buyurmaktadır. İşte seve seve kabûl ettiğim
İslâm dîni böyle bir dindir.
"Onda lüzûmsuz şey yok" 30 KASIM 1996
Bana, "Müslümanlıkta sizi en çok ne etkiledi?" diye sormayın. Zîrâ bütün
Müslümanlık benim kalbimi istilâ etmiş, kaplamıştır. Bunun içinde bana ayrıca te'sîr
eden hiç bir husûs yoktur.
Avusturyalı Mahmud Esad Leopold, daha 23 yaşında iken, bir gazete muhâbiri olarak
Arab memleketlerine gidip İslâmiyeti tanıyarak Müslüman olmuştur. İslâmiyetle
şereflenmesini şöyle anlatır:
Muhâbir ve yazar olarak çalışmakta olduğum gazetem, beni "özel muhâbir" unvânı ile
Asya ve Afrika'ya yolladı. Başlangıçta Müslümanlar ile temâsım, herhangi bir yabancının
başka bir yabancı ile temâsından ibâretti.
Fakat İslâm memleketlerinde uzun zaman kalınca ve Müslümanlar ile daha fazla tanışınca,
onların dünyaya ve dünyada zuhûr eden hâdiselere Avrupalılardan büsbütün başka bir tarzda
baktıklarını görmeye başladım.
Bildiklerim doğru değilmiş
Onların olaylara çok ağırbaşlı ve soğukkanlı olarak bakmaları, i'tirâf edeyim, bizden çok
daha insanî bir tarzda düşünmeleri, bende bir alâka uyandırmaya başlamıştı. Ben koyu bir
Katolik âileden gelmiştim. Bütün çocukluğum esnâsında bana Müslümanların dinsiz olduğu,
şeytâna taptığı telkîn olunmuştu.
Müslümanlarla temâs edince, bana söylenen bu sözlerin doğru olmadığını görerek, İslâm
dînini incelemeye karar verdim. Bu husûsta birçok kitaplar te'mîn ettim. Bunları dikkat ile
incelemeye başlayınca, bu dînin ne kadar temiz, ne kadar kıymetli bir din olduğunu hayret ile
gördüm.
Müslümanlık, her şeyden evvel temizlik, açık kalblilik, kardeşlik, merhamet, sadâkat, barış
ve selâmet telkîn ediyor ve biz Hıristiyanların inandığı, "insanların dâimâ günâhkâr olduğu"
inancını reddediyor, bunun aksine, "Hayattan, kimseye zarar vermemek ve günâh
işlememek şartıyle zevk alınız" diyordu.
Bu arada kâidelere uymayan Müslümanlara da rastladım. İslâm âleminin gittikçe
bozulması, zayıflaması, âdetâ çökmeye uğramasının en büyük sebebi, Müslümanların