1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Evet, burada hürriyet var, herkes istediğini yapıyor. Fakat, ancak maddeye
ehemmiyet veriyor. Rûhları bomboş. Hâlbuki, insanı hakîkî insan yapan, onun gelişmiş,
temizlenmiş rûhudur. Size tavsiyem şudur: Rûhunuzu geliştirmeye, güzelleştirmeye
bakın! Ancak o zaman, memleketinizde bulunan ve sizi de üzen çirkinlikler yok olmaya
başlar.
Dîne önem verin! Din, insan rûhunun gıdâsıdır. Dînine bağlı insanlar, her işte sizin en
büyük yardımcınız olacaktır. Çünkü, onları Allah korkusu doğru yoldan ayırmaz. Sizin
en büyük zâbıta kuvvetiniz bile, herkesi gece gündüz murâkabe edemez. İnsanları
fenâlıktan alıkoyan polis değil, onların duyduğu Allah korkusudur."
Yaşayarak örnek olmak 3 KASIM 1996
Bu örnek insanların vasıtasıyla, yerli halk İslâmiyeti, İslâmın güzel ahlâkını,
adâletini tanır, kısa zamanda Müslüman olurlardı. Balkanlardaki yerli halkın
Müslüman olmaları hep böyle olmuştur.
Din, insanlar için en büyük ihtiyâçtır. Kendi dînine inanmıyan, fakat Hak din olan
İslâmiyeti incelemeye fırsat bulamıyan zavallıların rûhu boş kalır ve bunlar, yalancıların
yanlış inançlarına sarılırlar. Çünkü, insan muhakkak kendinden üstün bir kudretin varlığına
inanmaya ve ona bağlanmaya muhtâçtır.
En ileri, en gelişmiş milletlere mensûb insanlar bile, bu ihtiyâcı tatmîn için, türlü türlü
sapık düşüncelere, uydurma fikirlere bağlanmışlardır. Akıl almaz çılgınlıklar yapılmıştır.
1978 de, Jim Jones adlı sapık bir papazın Amerika'da kurduğu ve "Halk dîni" dediği sapık
inanca bağlı 900 kişiyi, bu papaz, Güney Amerika'da Güyanlarda Jonestown ismini verdiği bir
kampa götürmüş ve onları orada kendilerini öldürmeye teşvîk etmiştir.
İtalya'da böyle sapık bir papaza inanan anne baba, "çocuğunuzu öldürün. Ben duâ
edeceğim, o tekrar ve daha iyi olarak dirilecek" dediği için, çocuklarını kendi elleri ile
öldürmüşler ve sonra onun tekrar dirilmediğini görünce, perişân olmuşlardır.
Yanlış adres
Hâlbuki akla, mantığa uymadığı için kendi dinlerinden ayrılan bu insanlar, İslâmı
tanısalardı, Müslümanlığı kabûl edenler gibi İslâm dînini inceleseler, aradıklarını onda
bulabilecekler ve kendisi, "Barış ve sükûnet, selâmet, Allaha teslîm olmak" demek olan
islâm dîni, onlara aradıkları gönül rahatlığını verecekti.
Ne yazık ki, biz Müslümanlar, pırlanta gibi temiz dînimizi dünyaya istediğimiz gibi
anlatamıyoruz. Bunda, bizim de dînimize tam bağlı olmamamızın ve onun emirlerine tam
uymamamızın te'sîri vardır.
İslâm dînini teblîg etmek istiyen bir insan, kendisi bizzat örnek bir Müslüman olmalıdır.
Böyle doğru ve dürüst hareket edersek, bizi gören başka dîne bağlı olan kimseler, bize hayrân
kalacak ve kendiliklerinden İslâm dînini araştırmaya başlıyacaklardır.
1960'lı yıllarda kapılarını Türklere açan Avrupa'da, bugün 3 milyonun üzerinde Türk
yaşamaktadır. Üç milyon deyip geçmeyin, bugün üç milyonun altında nüfusu olan dünyada
pek çok devlet var. Eğer bu üç milyon insan, dînimizi iyi bilen, dînimizin güzel ahlâkı ile
ahlâklanan, yaşayışıyla, çalışmasıyla, kısacası her haliyle dört dörtlük Müslüman olsalardı,
inanın bugün Avrupa'nın çehresi değişirdi.
Fakat biz ne yaptık, bırakın iyi örnek olmayı tam tersine kötü örnek olduk. Avrupa'nın
nezdinde, Türk kelimesi ile Müslüman kelimesi eş anlamlıdır. Dolayısıyla dîni bilsin
bilmesin, eğer bir kimse Türkse Müslümandır, İslâmı temsil etmektedir. Böyle kimseler
sebebiyle Avrupalı İslâmiyetten soğudu.
Zannedilmesin ki, İslâmiyet dört kıtaya kılıç zoruyla yayıldı. İslâmiyet, örnek insanlar
vâsıtasıyla yayıldı. Osmanlılar bir yeri alınca, kimseyi Müslüman olmaya zorlamazlar,
Anadolu'dan oralara Müslüman aileler yerleştirirlerdi.