1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Ey cihân pâdişâhı! Tevbe edin ki, Allahü teâlâ affetsin. Bir daha gaflette kalıp
zulüm etmeyiniz. Doğru yolu bırakıp eğri yola gitmeyiniz.
- Ağabey! Şimdi izin var mıdır?
O zaman Yahyâ Efendi, Kânûnî'nin elinden tutup;
- Evet şimdi çıkabilirsin, buyurup dış kapıya kadar uğurladı.
Artık ismin Ali Usta oldu 10 EYLÜL 1996
Balıkları pazarda satıp hanımın istediği parayı fazlasıyla verdim. Hanım buna çok
sevindi. Bütün ihtiyaçları karşıladım. Çeyizi aldık. Hanım ondan sonra bana karşı hiç
huysuzluk yapmaz oldu.
Yahyâ Efendi hazretlerinin sevdiklerinden Baba Tarak anlatır:
Mesleğim balıkçılık idi. Balık avlar, onunla geçinirdim. Bir seher vakti Yahyâ Efendi
hazretlerinin dergâhına vardım. Beni görünce, "Gel, teknen ile beni denizde bir gezdiriver.
Allahü teâlânın kudretini düşünelim, tefekkür edelim. Deryâyı bir güzel seyredelim"
buyurdu. Ben de, "Başüstüne efendim!" dedim. Hemen gidip kayığa bindik.
Yahyâ Efendi hazretleri kayığa oturdu. Kıyıdan biraz ayrılınca, gönlümü bir üzüntü
kapladı. Gam ile doldum. Zîrâ hanımım bana o gece fakîrlikten yakınıp; "Evin ihtiyâcını
karşılayamıyorsun. Bak kızın yetişti. Çeyizi bile yok. Sen ise durmadan Yahyâ Efendiye
gidersin. O da böylece seni işten alıkoymaktadır. Kuru kuruya gezmek hangi akıl icâbıdır"
demişti.
Gece hanımın söylediği bu sözler hatırıma gelmişti. Birden Yahyâ Efendi hazretleri bana
sordu:
- Evlâdım! Yanında balık tutmaya ağın var mı?
- Efendim, denizde balık olmayınca, ağ olmuş neye yarar?
- Balık yok ise üzülme. Allahü teâlâ sana rızkını elbet ihsân ediverir. Ağı bana ver.
Allahü teâlâ büyüktür.
Her taraf balık oldu
Yahyâ Efendi bu sözü söyler söylemez denizin yüzü balıkla dolup kaynamaya başladı. Ağı
attı, içi balıkla doldu. Onları kayığın içine boşalttı. Her biri iri iri, taze kefallerdi. Bana dönüp
buyurdu ki:
- Evlâdım! Şimdi beni kenara bırak, sen de balıkları satmaya git. Bu balıklar ne
kadar para ederse, onunla kızına babalık yap. Çeyizini alıp, hazırla. Hanımının da
istedikleri böylece yerine gelsin.
O zaman ben hayretler içinde kaldım. Zîrâ benim üzüntümün sebebini anlamıştı. Hemen
Yahyâ Efendi hazretlerini kıyıya bıraktım ve balıkları pazarda satmaya gittim. Balıkları satıp
parasını getirerek, durumu anlatıp parayı saydım. Hanım buna çok sevindi. Bütün
ihtiyaçlarımızı karşıladım. Çeyizi aldık. Hanım ondan sonra bana karşı hiç huysuzluk yapmaz
oldu. Sonra koşarak Yahyâ Efendi hazretlerinin huzûruna geldim. Beni tebessümle
karşılıyarak buyurdu ki:
- Balıkları satıp ihtiyaçlarını da karşıladın herhalde?
- Evet efendim. Bize kereminizle yardım ettiniz.
- Ey Baba Tarak! Yalnız, sen bu sırrı kimseye söyleme. Allah için yayma. Bizdeki
yardım doğrudur. Kısmetmiş ve senin hakkın olmuştur.
* * *
Mü'min olma zamanım geldi
Yahyâ Efendi hazretlerinin elbiselerini bir Rum terzi dikerdi. İsmi Kusta Usta idi. Yahyâ
Efendi ona zaman zaman; "Ey Kusta Usta! Küfür hâlinde olman uygun değil. Îmâna
gelsen de seninle bir kardeş olsak. Âhiret yolunda da yoldaş olsak, daha iyi değil mi?"
derdi. O da; "Sözleriniz doğrudur. Bir gün gelir başımızın yazısını elbet görürüz. Hak
nasîb ederse oluruz" diye cevap verirdi.