1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

olmayı seçmektedirler. Bunun yanında, lüzûmsuz kan da'vâları, dış kaynaklı mezhebsizlik
cereyanları da, bizi birbirimizden ayırmaktadır.
Sırası gelmişken tekrar bildirelim ki, islâmiyette dört hak mezheb vardır. Bunların
i'tikâdları, inanışları birbirlerinin aynıdır. Dört mezhebin hepsi, "Ehl-i sünnet" i'tikâdındadır.
Kur'ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde açıkça bildirilmiş olan emir ve yasaklara uymakta, hiç
ayrılıkları yoktur.
Yalnız, açıkça bildirilmiyenleri anlamakta ayrılmışlardır. Bu kadarcık ayrılıkları da, Allahü
teâlânın müslümanlara rahmetidir. Sağlıkları, çalıştıkları ve yaşadıkları yerler başka başka
olan insanlara hangi mezhebe uymak kolay gelirse, onun "Fıkh" kitâblarına göre ibâdet
ederler.
Tek bir mezheb olsaydı, herkes buna uymaya mecbûr olurdu. Bu da, çok kimseye güç
gelirdi. Hattâ imkânsız olurdu. Dört mezhebin herhangi birine uyan müslümana Ehl-i sünnet
denir. Bunlar birbirlerini kardeş bilirler. Târîh boyunca, döğüştükleri hiç görülmemiştir.
Mezhebçilik yapmazlar. Ya'nî diğer üç mezhebi kötülemezler. Dördünün de Cennete götüren
yol olduğuna inanırlar.
Bir kere, Ehl-i sünnet olan bütün müslümanların kardeş olduğunu unutmamak gerekir.
Aradaki mezheb farkları, onları kardeş olmaktan ayırmaz. Ehl-i sünnet olmıyan
müslümanlarla olan farklar da, ancak onlarla karşı karşıya oturup, farklı meseleleri ilmî bir
tarzda tartışmakla hâl edilir. Yoksa, silâh zoru ile değil!
Bugün mezhebsizlik, Ehl-i sünneti bölme propagandalar vardır. Bu bozuk, sapık inanışlı
mutaassıb müslümanların, memleketlerine ne gibi zararlar getirdiğini, herkes görmektedir. Bu
sapık, bozuk i'tikâdlı kimseler, hakîkî islâm âlimlerinin bildirdiklerine uymayan inanışlarını
ve tamamen keyfî olan hukûk anlayışlarını tatbîk etmeye kalkarak, dünyada islâm dîni
hakkında kötü kanâ'atlar doğmasına sebep olmuşlardır.
Bu cereyanlara, akımlara kapılmamak için, önce, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri
doğru îmânın ne olduğunu öğrenmelidir. Sonra, bu öğrendiğimize uygun olarak inanalım.
^Imânı bozuk olan Allahü teâlânın rızâsına, sevgisine kavuşamaz.
Rûh, kalb ve beden iyi olunca...
O'nun rahmetinden, yardımından mahrûm kalır. Rahatı, huzûru bulamaz. Îmânımızı
düzelttikten sonra, ahlâkımızı da düzeltelim! İslâmiyete sımsıkı sarılalım. Ya'nî Allahü
teâlânın ve Peygamberimizin emrlerine ve yasaklarına uyalım. O'nun farz ettiği ve
Peygamberimizin bildirdiği ibâdetlerimizi yaparak, kalblerimizi temizliyelim. Harâm ve
mekrûh olan yasaklardan sakınarak, nefslerimizi ve sıhhatimizi ıslâh edelim. Böyle yapanların
kalbi, hep iyilik yapmak ister. Kötülük yapmak hâtırına bile gelmez.
Rûh ve kalb temiz ve beden kuvvetli olunca, el ele vererek kardeşçe ve son derece faydalı
çalışmalar yapmak kolay olur. Din düşmanlarının ve münâfıkların ve mezhebsizlerin
sözlerine, propagandalarına aldanmamalıyız.
Eğer böyle hakîkî müslüman olur ve faydalı işler yaparsak, yukarıda Kur'ân-ı kerîmde
Eğer
beyân buyurulduğu gibi, Allahü teâlâ bizden râzı olacak, bize yardım edecektir.
îmânımızı düzeltmez ve dînimize uymaz ve hayırlı iş görmez, sapık, bozuk inanışlar uğruna
döğüşür veya kendi şahsî menfaatlerimiz için gayrı meşrû yollara saparsak, Allahü teâlâ bizi
aşağıların aşağısı yapar. O zaman, vay hâlimize!
Nankörlüğün Cezâsı 27 AĞUSTOS 1996
"Malın senin olsun. Siz üç kişiydiniz. Üçünüz de imtihâna tâbi tutuldunuz. Sen
imtihânı kazandın. Allah senden râzı oldu. Fakat iki arkadaşın imtihânı kaybetti.
Ni'metin kıymetini bilmedikleri için cezâlandırılıp eski hâllerine getirildiler."
Ebû Hüreyre hazretleri, Peygamber efendimizden şöyle bir kıssa nakleder:
İsrâiloğullarından, üç kişi vardı. Birisi, vücûdunda çeşitli benekler bulunan, görünüşü
çirkin bir kimseydi. Diğeri kör, öteki de saçları dökülmüş bir keldi.